Så latterleg enkelt kan det vere å ha ei god stund. Ferske cookies og ein kopp kaffi med ei god veninne. (In fact one of the best.) Prate og sjå på boligannonser og drøyme om eit liv langt borte frå dette. Mykje betre enn dette. Seine kveldar og lange samtalar. Vin på Theatercafeen, med mindre den vert stengt. De kan ikkje stenge den! Kom an, det er omtrent den mest geniale staden i Oslo og eg vil drikke overpriced vin. Etter eg har fylt 18, sjølvsagt. The law: gotta follow it. Gotta obey.
Og så var det kveld. Og det var tomt og stille og utanfor kan eg framleis høyre fuglane som syng (vel, skriker) etter maker. "Hey, babe, kom til meg, sjå kor stort område eg har rundt treet mitt!" "Men herregud, ser du ikkje at eg har SÅ mykje større?" Come on babe, why don't we paint the town? And all that jazz. Dancing cheek to cheek. I won't dance, don't ask me. I won't dance, don't ask me. I won't dance, madam, with you. If I had you by my side. Eg song og dansa rundt på kjøkenet for Elisabeth i dag. Eg følte meg fri. Ikkje så fri som når eg er åleine, men det er eit steg likevel. Eit ganske stort eit.
Og det vart sol likevel.