Det byrja med ein raud kalender

Eg kjøpte ein raud kalender fordi eg ville ha endring. Før hadde eg hatt svarte og beige, ein som var blå og ein som var burgunder, men merket eg likte best hadde gitt opp å designe fine bøker, så eg gjekk for ei som var juleraud og utan namnedagmarkeringar.

Og så: Fyrverkeri.

Eg bakte kake og smilte i lag med Charlotte og kjærasten hennar då Nøve kom heim frå Japan og me stod på flyplassen og tok i mot henne i lag med familien hennar.

Eg åt kakerester med Charlotte og fekk endeleg sjå Kaizers live.

Eg sat på ein sofa på Scenekraftverk i Haugesund og såg på mamma og to menn me delte sofaen med ete kake og drikke kaffi medan eg var kvalm av nervøsitet for reisa eg skulle ut på neste dag, og mannen frå Bømlo som eg snakka med i pausen og etter teaterforumet var ferdig spurde ein månad seinare: "Er me ikkje kjærastar no då?".

Fyrste gong eg såg han flaug det eld gjennom kroppen min.

Om sommaren låg eg omfamna i kjærastearmar og -bein. Me reiste til Bremen på den vondaste datoen og åt jordbær og is og drakk kaffi frå Starbucks fordi dei kunne lage koffeinfri latte med soyamjølk til meg.

I september var me på teaterpremiere og eg hadde min teaterdebut i videoform som Facebookkarakteren Gøril Lie.

Medan blada skifta farge og me nesten regna bort, jobba eg med prosjektskildring og fekk endeleg gitt bømlingen min bursdagsgåva eg hadde hatt liggjande i eit halvt år. Det var ei amerikansk fyrsteutgåve av Animal Farm, ei av yndlingsbøkene hans.

Me feira at me hadde vore saman i eit halvt år.

Me feira at eg hadde vore veganer i tre år.

Me feira at han hadde levd i 36 år.

Me feira at eg hadde levd i 23 år.

Me feira livet og kjærleiken og alt det inneber.

Det var vakkert.

Livet er så mykje lettare å takle når me er to.

***

Godt nyttår!

Eg fekk ønsket mitt oppfylt

Eg er 23 år og 34 dagar.

Det er julafta og eg har snøkrystallar i håret etter å ha stått og lukta på snøen frå verandadøra på kjøkenet.

Eg fekk ønsket mitt oppfylt.

Eg sender kjærleik til dykk alle.

Må de få fine dagar fylt med klemmar, god mat og menneska de er mest glad i.

Slikt som får jula til å smake betre

Hugseliste

♥ Hugs at det kjem betre dagar.

♥ Hugs at det finst snømenn og barnelatter og skyer forma som kaninar.

♥ Hugs at eg hadde gitt deg ein klem om eg hadde hatt sjansen.

♥ Hugs at det finst te og kaffi og varm sjokolade og godteri som smeltar på tunga.

♥ Hugs at det framleis er mykje me ikkje veit om verda, og at sjølv om det kan vere litt skummelt så tyder det òg at me framleis har mykje me kan lære om og verte forbløffa over. Og kanskje det til og med vil få oss til å smile.

♥ Hugs at du er god nok. Bra nok. Flink nok. Smart nok.

♥ Hugs at det finst lange, varme omfamningar.

♥ Hugs at du er vakker.

♥ Hugs at du er viktig.

♥ Hugs at du er elska. Alltid.

Vintermørkret

Av og til må ein minne seg sjølv på å puste.

Eller ein står midt i ei trapp og treng litt tid for å hugse korleis ein går vidare.

Du verka alltid så sikker, men eg kunne sjå tankehjula knyte nevar rundt hjartet ditt og det kom ikkje til å ta lang tid før eg stod på fortauet igjen, kald og forlatt. Ikkje ein gong stjernene ville møte blikket mitt den kvelden, eg trur dei skamma seg meir enn deg.

Det finst eit golv utanfor leilegheita mi, det dannar eit intrikat mønster av små puslespelbitar med strekar som eg aldri tør å trø på. Bestefar sa at om eg trødde på strekane, så kom noko farleg til å skje med ein eg var glad i. Difor trør eg aldri på strekar, sjølv om eg tar tablettane mine kvar dag og lukkar auga når eg går ut døra for å handle mat (ein banan, ein klementin, to poteter, fire dadlar, sju esker med pastillar), eller for å tenne lys på graver til gløymde menneske som ikkje får besøk.

Dei seier det vert betre.

Dei seier det vert lyst igjen.

Dei seier det finst te og sjokolade og varme omfamningar.

Men eg ser berre mørkret og stormen som ventar på meg.

Heime er der kjærleiken er

Her har eg vore sidan laurdag:

Eg har sovna til lyden av kjærastepusting og ete frukost saman med han eg elskar. Eg har skrive ferdig heimeeksamen, fordi heime er der kjærleiken min er, og eg har prøvd så godt eg kan å lese til munnleg eksamen som er på tysdag.

No er eg tilbake i Bergen, tysdag er skummel og kveldane er mørke, men eg har fått julegåver i posten som eg skal pakke inn og gi bort til fine menneske, og snart er det juleferie med baking og pynting og familietid og endå meir kjærastekos.