Naboen

Eg veit ikkje kva det er naboen byggjer i garasjen sin, men eg trur det må vere noko ganske kult. Fram til no har eg tenkt at han er ein ganske keisam type, fordi når eg har sett han vandre mållaust rundt i matbutikken eller når han har køyrd forbi medan eg har venta på skulebussen, så har han alltid hatt eit veldig alvorleg ansiktsuttrykk. Men i dag då eg gjorde lekser og opna soveromsvindauget mitt for å sleppe inn litt frisk luft, så høyrde eg han syngje, og ein fyr som syng medan han sveisar må vere ein ganske kul fyr. Så no trur eg at han byggjer en tidsmaskin. Eller eit romskip.

Pust

Pakk lett. Berre ta med det som er høgst nødvendig, det du kan bruke og det som gjer deg til den du er.

Du er sterk, men du treng ikkje vere sterk heile tida. Eller flink. Eller snill.

Hugs å puste.

Det er alltid lov å be om hjelp.

Det er ikkje alltid du får den hjelpa du vil ha, men det tyder ikkje at det var galt av deg å spørje, og nokre gonger kan det vere at du ikkje veit kva for ei type hjelp det er du treng.

Av og til - kanskje ofte - må du kunne hjelpe deg sjølv.

Eg håper du kan hjelpe deg sjølv.

Eg håper du kan elske deg sjølv.

Eg håper du finn det du leitar etter.

Eg håper du kan føle at du lever. At du faktisk kan føle deg sjølv leve i kvar minste bit av kroppen din.

Lukk auga, ta bort alle kvardagsdistraksjonane og lytt:

Blodet strøymer rundt i elvane dine.

Verda er stille.

Du pustar.