It's like a time-spacecontinuum thing

Det verkar som om alle er i si litle verd i dag. Sveinbjørn går rundt i eigne tankar, og ser heilt forvirra ut når eg skal til å spørje han om noko. Utvik sit med headset på øyrene og komponerer det neste store musikkstykket, og Siri og Floyd er så omslynga i kvarandre sine armar at dei ikkje har plass til meir enn seg sjølv, men det er veldig skjønt.

På grunn av alle desse, samt andre som har vandra rundt totalt oppslukt av dagdraumar og kjærleikshåp, har eg byrja på ein tekst til media som heiter "Min verden" (ja, eg skriv han på bokmål, det berre vart slik...). Til no er han berre på tre (ganske korte) avsnitt, og mobilen min fann ikkje brillene sine så han kunne ikkje hjelpe, men eg håpar eg vert ferdig til måndag, sidan det faktisk er siste frist.

Det er vanskeleg å skrive no om dagane, spesielt når tekstane er tvungne. I fylgje mobilen min har eg kunstnerisk teft, men eg klarer likevel ikkje å tvinge fram ei novelle (som visst nok er umogleg, seier han). Trass i dette, så prøver eg. Prøver, prøver, prøver... Three paragraphs and counting.