Eg trur ulike menneske finn ro på ulike måtar. Nokon tyr til meditasjon eller religion, andre til alkohol eller narkotika, bøker, filmar, fotografering, maling, musikk... Whatever floats your boat.
For meg er det gjerne å bake/lage mat, men aller mest er det å pusle puslespel.
Hadde jeg hatt gulvplass, så hadde jeg lagt puslespill hele tiden. Med radioen i bakgrunnen.
SvarSlett<3
Awh, ja. <3
SvarSlettSøting <3
SvarSlettNo, you are! :D
SvarSlettAwh, shucks! (But I said it first, so mine counts first xD)
SvarSlettHaha, fine. :P
SvarSlettFlink.
SvarSlettJeg tror aldri jeg har så mye ro som når jeg hører musikk på bussen.
Har aldri hørt om noen som pusler for og finne ro, men det er sikkert ikke dumt..! Og du skriver nydelig nynorsk, forresten (:
SvarSlettNøve: Takk! :)
SvarSlettJa, det funkar det òg. <3
Guro: Takk for det. :)
Jeg finner ingen ro i noe lenger, jeg. Jeg finner ro i å sitte på gulvet, eller ligge, og kose med en hund. En stor, robust, kosen, snill, kjærlig hund. En sånn som Indie var.
SvarSlettEn hund.
Men jeg har også hatt min karriere i puslespill. Merkelig at jeg har tålmodighet nok til det, siden det meste annet ikke frister meg fordi jeg må gi av meg selv... bleh.
Mamma og jeg har sittet vår tid ved spisestuebordet og funnet biter og bannet og ledd.
Kos.
Awh. =/
SvarSlettPuslespel er ei heilt eiga verd. <3
beklager for at jeg skrev halve livshistoria mi.
SvarSlettIndeed. Godt at tiden bare ruller forbi, og at man koser seg mens den gjør det. Drikke kakao eller brus og prate, eller ha på musikk, alt ettersom om man er alene eller ei.
Ja. :) Som regel har eg eit album eller ei speleliste som går på repeat, så seinare når eg høyrer songar frå den samlinga, tenkjer eg på nettopp det puslespelet. Denne gongen var det Nine-soundtracket (som eigentleg har gått på repeat generelt sett). <3
SvarSlettAh, så fint.
SvarSlettTror jeg må se den filmen.
Ja, det må du! Mmm, I love.
SvarSlettFlink. :)
SvarSlettEg hadde ikkje hatt tolmodighet te å pusla eit så stort puslespel.
Det var på 1000, som er minstekravet mitt, men så langt har eg ikkje pusla meir enn 1500-spel. Kanskje prøve eit på 2000 brikker snart, om eg finn eit fint motiv. :)
SvarSlettKor lång tid bruke du?
SvarSlettKjem heilt an på, ville ikkje bruke for mykje tid på det i byrjinga av semesteret sidan eg måtte kome inn i dei nye faga etc., så... isj, eg har ikkje peiling. xD Har gått ein del timar. :)
SvarSlettNoen venner av m&p som jeg har "vokst opp med" har et puslespill på 10 000 brikker (!) hvor ca alle bitene var hav.
SvarSlettSeriøst.
Oh lord! Nei, det finst grenser.
SvarSlettJa, fy.
SvarSlettJeg har lagt et på femtenhundre brikker, men tror ikke jeg har tålmodighet til mer.
Eg legge bare sånne barnapuslespel på 18 betar - det e så långt IQ-en min går! xD
SvarSlettHahaha. xD Trur ikkje iq har så mykje med det å gjere...
SvarSlettJooo, logikk og sånn falle vel inn onda iq-en? Du må jo ha ein iq og forståelse for at du ska fatta at brikkene ska passa der og der, og inn med den, og ikkje med akkurat den? :p
SvarSlettTja, jo, kanskje, men det går mest på fargar og den slags, samt om du kan finne igjen motivet på brikka på biletet av heile puslespelmotivet. Men det viktigaste er nok tålmod.
SvarSlettJa, du seie nåke der. :p Då går det vel meir på den andre delen av hjernen igjen (eg huske aldri om det e den venstre eller høyre. xD)
SvarSlettDet er vel helst den venstre, I would think, sidan den høgre er den meir emosjonelle og kreative etc., men det er kanskje litt eit samarbeid mellom dei to delane. :)
SvarSlettSikkert. :p Du som e nestenleraren! ;D
SvarSlettJoda, men eg skal ikkje undervise i naturfag. :P Men eg veit ein del om dei, greia er at sjølv om den venstre er systematisk og slikt, ser eg for meg at ein likevel må inkorperere den høgre i forhold til det estetiske og den biten av det.
SvarSlettNei, men du kan ein del for det om. :p
SvarSlettHjernecellene mine forsvinne bare... Begynnande demens i ein alder av 19 år, aiaiai!
Det er litt tidleg å byrje med demens... Men merkar hjernen min ikkje er heilt som før heller, trur det har med korleis studiet er lagt opp her vs. grunnskulen og vidaregåande, samt at eg snakkar sjeldan med folk om meir, I don't know, intellektuelle ting, I suppose. Eller generelt snakkar med folk. Hmpf. No skal eg lære ein bunch om språk og litteratur, though, så kan eg imponere med referansar til russisk ekspresjonisme og konstruktivisme og den slags. :P
SvarSlettDet skjer så masse rart her i verdo at det sko kje forundra meg om eg e ein av di få med demens i ung alder. Eg huske jo nesten ingenting av barndommen min heller...
SvarSlettMen ja, det e jo ganske så annerledes i så måte. På vgs. blei jo alt knødd inn i håve på ein, og me diskuterte litt meir oss i mellom. :p
Haha, ja, fancy stuff!
Ja, veit aldri... Trur det er noko galt med meg òg (vel, fleire ting).
SvarSlettJa, det er klart, men sidan eg ikkje har vorte spesielt kjent med folk på studiet mitt og slikt, får eg sjeldan diskutert det me lærer om òg, som kanskje er litt min feil, I don't know, verkar som alle har sine folk (som eg for så vidt òg har, men ikkje på det same studiet).
Me e merkelige, får vel bare akseptera det. :)
SvarSlettHmm, ja, du ska liksom finna folk du klaffe med o... Kan jo prøva å danna ei kollokviegruppa?
Me e merkelige, får vel bare akseptera det. :)
SvarSlettHmm, ja, du ska liksom finna folk du klaffe med o... Kan jo prøva å danna ei kollokviegruppa?
Me e merkelige, får vel bare akseptera det. :)
SvarSlettHmm, ja, du ska liksom finna folk du klaffe med o... Kan jo prøva å danna ei kollokviegruppa?
Haha, ja. :P
SvarSlettMen samtidig likar eg eigentleg best å studere for meg sjølv, dog me har kollokviegruppe med alle studentane i litteratur, som fungerer godt, og me har seminar i språkfaget, så det er greitt nok.
Så lenge som du forstår det du holde på med, så går det jo fint å studera aleina o. :) Men e jo alltid kjekt å ha nåken å spørra/diskutera med i faget.
SvarSlettJa, er vel noko med kjensla av fellesskap. Er ikkje slik at eg berre sit åleine, snakkar jo med folk om det er behov for det, eller eg føler for det/om me har noko å snakke om, men er ingen eg har særleg venskap med, for å seie det slik. Som går greitt, men hadde vore koseleg å ha nokon som brydde seg om kor vidt eg kom til førelesinga eller ikkje, you know?
SvarSlettI know...
SvarSlettSom då me gjekk på Vardafjell, då var eg garantert minst ei tekstmelding om eg ikkje kom på skulen ein dag; frå deg, Siri, Oda, Elisabeth (det siste året)...
SvarSlettVett!
SvarSlettAff...
Det er helst det eg har eit problem med, når det gjeld universitetet, føler ikkje at nokon bryr seg.
SvarSlettNei, du har liksom ikkje det "tetta" forholdet te folk lengre... ingen lerar som følge deg opp heller. Men det e fleire eg har snakka med av dei som går på 2. og 3. året som seie at for dei tok det nesten eit heilt år før di fekk gode venner som la merke te sånne ting, og det at di følte at di hadde eit fellesskap...
SvarSlettJa, nettopp, og spesielt for meg som oftast har utvikla faktiske venskap med lærarar eg har hatt, vert det litt ekstra vanskeleg med denne overgangen. Og ja, det kan eg godt forstå, kjem nok til å verte slik for meg òg. Har over fire år igjen, så får sjå kva som skjer. :)
SvarSlett"Fifty comments later, and I regret commenting on your blog post" xD
SvarSlettPfft.
SvarSlettLove you too! (Nå er det 49 kommentarer! :D)
SvarSlettEr viktig å vite hvordan man skal finne roen tror jeg, med så mye stress i "hverdagen", hvert fall merker jeg det godt selv :) Koselig innlegg!
SvarSlettJa, det trur eg òg. :)
SvarSlettTakk for det!
jeg elsker å pusle puslespill på pcen, så jeg vurderer å kjøpe noen ordentlige snart :P det er jo faktisk ganske så GØY
SvarSlettDu kan jo pusle det du fekk av meg til jul? :D (Oh so many pieces. xD)
SvarSlettja, utrolig mange :P og det minner meg på at jeg FREMDELES ikke har greid å sende de der julegavene til deg og cavie! GAH, er det mulig, liksom. har de på rommet mitt pakket inn og alt mulig tilogmed.
SvarSlettDu er veldig flink. xD
SvarSlettpuslespill e kjempe gøy om ein har tolmodighet te d ;)
SvarSlettWhich luckily, I do. :)
SvarSlett