Glitter In The Air

Have you ever fed a lover with just your hands?
Closed your eyes and trusted, just trusted?
Have you ever thrown a fist full of glitter in the air?
Have you ever looked fear in the face and said “I just don’t care?”

It’s only half past the point of no return
The tip of the iceberg, the sun before the burn
The thunder before the lightning, the breath before the phrase
Have you ever felt this way?

Have you ever hated yourself for staring at the phone?
Your whole life waiting on the ring to prove you’re not alone
Have you ever been touched so gently you had to cry?
Have you ever invited a stranger to come inside?

It’s only half past the point of oblivion
The hourglass on the table, the walk before the run
The breath before the kiss, and the fear before the flames
Have you ever felt this way?

lalalalalalalala

There you are, sitting in the garden
Clutching my coffee, calling me sugar
You called me sugar

Have you ever wished for an endless night?
Lassoed the moon and the stars and pulled that rope tight?
Have you ever held your breath and asked yourself “Will it ever get better than tonight?”
Tonight

No tikkar klokka sakte over til å verta 00.00, som vil seie at det strengt tatt er ein ny dag, 1. juledag (som faktisk er dåpsdagen min).

Eg veit ikkje; er det vanlegast å skrive skryteinnlegg etter ein har opna alle gåvene, ete all maten og sunge alle songane? Ok, eg vil skrive eit skryteinnlegg, eit skryteinnlegg om Hilður. Jenta (eller skal eg seie mannen?) som hadde designa ei bok med eit utval av mine dikt og hennar bilete, og fått ho innbunden som ei skikkeleg bok av eit eller anna tysk firma (så vidt eg forstod av pappen ho var pakka inn i). Den beste gåva eg nokosinne har fått! Eg vart mållaus då eg pakka ho opp. Overvelda, overraska... you name it.

Mi kjære Hilður, som eg så ofte vil klemme, men som eg ikkje får gi meir enn eit handshake. Hilður som smiler, strålar, og som gir meg trua på menneske tilbake, når ho i blant ser ut til å forsvinne.

Tusen takk for at du er til, Hilður. Tusen takk for alle minnene, all latteren, og mest av alt takk for at du er ærleg. Så utruleg glad i deg! (Litt kliss må du tåle!)

It's like a time-spacecontinuum thing

Det verkar som om alle er i si litle verd i dag. Sveinbjørn går rundt i eigne tankar, og ser heilt forvirra ut når eg skal til å spørje han om noko. Utvik sit med headset på øyrene og komponerer det neste store musikkstykket, og Siri og Floyd er så omslynga i kvarandre sine armar at dei ikkje har plass til meir enn seg sjølv, men det er veldig skjønt.

På grunn av alle desse, samt andre som har vandra rundt totalt oppslukt av dagdraumar og kjærleikshåp, har eg byrja på ein tekst til media som heiter "Min verden" (ja, eg skriv han på bokmål, det berre vart slik...). Til no er han berre på tre (ganske korte) avsnitt, og mobilen min fann ikkje brillene sine så han kunne ikkje hjelpe, men eg håpar eg vert ferdig til måndag, sidan det faktisk er siste frist.

Det er vanskeleg å skrive no om dagane, spesielt når tekstane er tvungne. I fylgje mobilen min har eg kunstnerisk teft, men eg klarer likevel ikkje å tvinge fram ei novelle (som visst nok er umogleg, seier han). Trass i dette, så prøver eg. Prøver, prøver, prøver... Three paragraphs and counting.

Ei ny verd

Eg skal skape ei ny verd. Ei verd der alle er vener. Der det ikkje er drama, ingen store kranglar som fører til utsagn ein ikkje meiner. Ei verd der alle seier kva dei tenkjer og føler, slik at ein ikkje treng å kunne lese tankar.

Eg veit at eg er til grader naiv, men eg likar ideen om at alle menneske har noko fint i seg, at alle kan kome overeins med kvarandre. Eg seier ikkje at det ikkje finst vonde ting her på litle Tellus, at alt er roseraudt og himmelsk om me berre opnar auga, eg veit inderleg godt kor jævleg det kan vere å leve, men me treng ikkje gjere det verre enn det er?

Kanskje me bør starte ein kampanje, få fram kor viktig det er å vise kva me synest om andre, kor glad me er i venene våre, familien. Eg skulle så inderleg ynskje at me kunne ha levd i lag, utan å såre kvarandre. Og mest av alt skulle eg ynskje me kunne ha vorte flinkare til å vere ærleg, fordi å vere ærleg er grunnmuren for å oppnå tillit og styrka forhold.

The Heart of the Matter

Er det ikkje skummelt korleis nokre ting kan slå deg rett i ansiktet? Bøker, filmar og songar som gir deg ei kjensle av at du kanskje ikkje er så åleine likevel, andre har gått igjennom det same. Og du veit jo at alle har kjensler, alle går igjennom vonde hendingar, men trass i at du er klar over alt dette, så føler du deg så skrekkeleg einsam.

"Kva skal eg høyre på no?" tenkte eg, og hamna på The Heart of the Matter sunge av India Arie, ein song som er på filmsoundtracket til Sex and the City. Eg har høyrt på det mange gonger tidlegare, men kanskje ikkje lytta heilt etter.

(...)
I've been learning to live without you now
But I miss you sometimes
The more I know, the less I understand
All the things I thought I knew, I'm learning them again
I've been tryin' to get down to the Heart of the Matter
But my will gets weak
And my thoughts seem to scatter
But I think it's about forgiveness
Forgiveness
Even if, even if you don't love me anymore

These times are so uncertain
There's a yearning undefined
And people filled with rage
We all need a little tenderness
How can love survive in such a graceless age
And the trust and self-assurance that lead to happiness
They're the very things we kill, I guess
Pride and competition cannot fill these empty arms
And the work they put between us,
You know it doesn't keep us warm

Eg merka korleis eg høyrte ekstra godt etter. Fordi eg veit ikkje heilt kva for nokre tankefluger som surrar rundt i hovudet mitt nowadays. Eg prøver få med meg kva dei mumlar på, når dei flyr forbi, men det finst for mange av dei og alle seier forskjellige ting.

I wanna be happily everafter
And my heart is so shattered
But I know it's about forgiveness
Forgiveness
Even if, even if you don't love me anymore

Eg har byrja å raudme kvar gong eg pratar med "han". (Er det veldig fjortis å kalle han for "han"?) Eg smiler som ein tosk, føler meg latterleg, analyserer, overanalyserer, trippeloveranalyserer, reflekterer... No er det "han" som opptar tankane, "han" eg drøymer om kvar natt. "Han" som får meg til å tenkje at kanskje, berre kanskje, i eit anna univers der folk ikkje bryr seg om aldersforskjellar og der eg verkar attraktiv; så kan eg kysse han.

19 years of fabulous

Så var dagen der. Dagen eg har venta på i sånn cirka eit år. 20. november, ein nydeleg dato, om eg får seie det sjølv. Fantastisk fordi... fordi me har hatt norskprøve, sjølvsagt!

Nei, ok, eigentleg fordi eg har bursdag. Som i og for seg er veldig kjekt, MEN eg er sjuk. Eg vert sjukare og sjukare, eg har eit supertungt hovud og hostar og snufsar, eg er generelt lei. Men kan eg vere heime? Nei. Fordi Birte har aldri vore borte når det har vore prøve på skulen, ei heller har ho tenkt å byrje med det no. Men i morgon, då kan ho vel vere heime? Nei, fordi då skal me skrive stil. Som er kjekt, men ja...

MEN (men, men, men...) sidan det då er min dag i dag (ja, eg veit det er fleire som har bursdag i dag, men whatevZ), tenkte eg at eg skulle skrive litt trivia om meg sjølv, ting de kanskje ikkje veit...

Tada!:
- eg synest at å setje på plass varer (helst matvarer) etter at eg/me har handla, er noko av det kjekkaste i verda.
- eg vert sjeldnare forkjøla no enn då eg framleis hadde mandlene, men no når eg vert sjuk, vert det mykje verre og varer lenger.
- eg veit ikkje namna på folka i band eg likar, eg synest heller ikkje at det er nødvendig å vite det.
- (MEN) eg kan ikkje fordra når personar høyrer på musikk eller nettopp har sett ein film/TV-serie og så ikkje hugsar kva artisten/bandet/filmen/TV-serien heiter. Altså, om det er noko dei høyrer/ser mykje på.
- eg får dei beste ideane mine når eg er på badet, men gløymer dei ofte før eg kjem tilbake til rommet eller ein annan stad der eg kan skrive dei ned.
- på ungdomsskulen gjekk eg i Mudd-bukser frå JC og brukte collegejakker frå BikBok (og Vero Moda).
- uansett kva som skjer med meg her i livet; eg SKAL ha vindeltrapp i min komande bustad/hus.
- eg vert utruleg fort glad i folk, held fast ved dei lenge og saknar dei ofte.
- overtalet av dei fantastiske vaksne eg har møtt/kjenner, har vore lærarar.
- smalltalk er noko av det verste i verda (denne har de sikkert fått med dykk etter sist blogginnlegg, men...).
- dei åra eg gjekk på ungdomsskulen sov eg gjennomsnittleg 3-4 timar kvar natt.
- eg ser ingen store problem med forhold der det er ein tydeleg aldersforskjell, så lenge begge partane er myndige og bryr seg om/elskar kvarandre.

Ha ein god Birtedag! (xD)

Aaah, the smell of gooey hair colouring products...

Med dagens frisørtime ferskt i minnet, vil eg nytte sjansen til å liste opp alle grunnane til at eg skulle ynskje eg kunne ha farga og klippa håret sjølv:
- eg må sjå på mitt eige sjølvbilete omtrent heile tida
- eg må ha tvungen small-talk (trass i at eg sit og les i boka eg har med)
- frisøren stylar aldri håret slik eg vil ha det, men manipulerer det inn i ein rar form
... og no kjem eg ikkje på meir, VISSTE eg burde ha skrive det ned medan eg sat der. xD Oh well, eigentleg har eg det heilt fint, eg har ny hårfarge, bittelitt kortare hår, og eg kan studere forelskingsobjektet mitt nesten dagleg, medan eg faller meir og meir.

Og woohoo, om tre dagar vert eg 19! Då vert det muffinsutdeling, yet again. :)

Picture of zhe hair(colour) per request by supercute Aida, and yeah; I've got curlZ:

7 løyndommar

Okay, så Fie utfordra meg, og kven kan seie nei til slik ein vakker sjel? Så her kjem sju løyndommar (vel, more like trivia) om yours truly:

1. Eg har aldri trudd på Julenissen, Tannfeen eller noko som helst overnaturleg knyta til barndom/høgtid.

2. Eg har vore singel sidan 13. januar 2003.

3. Baderomslydar er ekle, så unnskyld til miljøet, men eg lar vatnet renne veldig mykje av tida eg oppheld meg der. (Ikkje during sminkeprosessen og alt det, men.)

4. Eg dusjar og vaskar håret kvar dag, og får heilt fnatt om det går ein dag der eg ikkje får tatt dusjen min.

5. Denne er ikkje secret for dei som kjenner meg, men eg er forelska i ein lærar på skulen and he doesn't know it.

6. Då eg vart fødd og hadde navlestrengen surra to gonger rundt halsen, var jordmora og legane sikre på at eg kom til å døy.

7. Eg kan framleis alle dei 12 geologiske periodane by heart, som var noko av det fyrste me måtte lære i 8. klasse, meaning at eg har hugsa på det i over seks år... (Prekambrium, Kambrium, Ordovicium, Silur, Devon, Karbon, Perm, Trias, Jura, Krit, Tertiær, Kvartær)

Eg er eigentleg ikkje særleg fan av utfordring, men for the heck of it; Cavie, Neda og Nøve.

Literary soundtracks

Har du det slik at du assossierer i tide og utide, slik som meg? Eg ser ei rose og tenkjer på læraren eg hadde frå 1.-4. som gav alle ei gul rose då ho skulle slutte, fordi ho alltid køyrte rundt i den gule bilen sin. Eg tenkjer på Nick Cave og på Jon Almaas som har skrive kva all slags ulike kombinasjonar av fargar og antal har å seie når ein skal gi roser til nokon. (Ei raud rose tyder at du begjærer personen. Think about kor mange som gir enkle, raude roser på utdelingar og den slags, utan å vere klar over det.)

På rommet mitt har eg over 230 DVDar og eg assosierer noko med kvar einaste ein av dei, det same med CDane og bøkene som begge er i omtrent like mykje antal, om eg hadde leita fram alle og summert.

Når eg leser ei bok høyrer eg vanlegvis på musikk, og dermed vert akkurat den plata eller den artisten assosiert med den utvelte boka. Då eg lånte Harry Potter-bøkene til ein kamerat, var det Regina Spektor - Begin to Hope. Jan Kjærstad - Tegn til kjærlighet høyrer i lag med Ane Brun - Changing of the Seasons og no som eg leser Carlos Ruiz Zafón - Engelens spill, er det Bonnie 'Prince' Billy - The Letting Go. Så i dag tidleg då eg sat på ein (meir enn) fullasta buss på veg til skulen og drog opp den 635 sider lange boka og tok til å lese, kunne eg høyre Bonnie i det fjerne, sjølv om eg sat (for meg sjølv, men langt i frå åleine) på ein buss der fjortispraten nærmar seg ei kunstform.

Assosierer du mykje? Har du minne som straumar ut av deg når du ser dei mest trivielle ting? (Sorry, tenkte eg òg skulle teste ut å ha spørsmål til slutt...)

I love you,

play.com

I går sat eg i fleire timar og skreiv brev. Ni brev, faktisk. Dei vert sendt i dag og eg håpar alle mottakarane vert glade. Det er noko magisk med post, det skrivne ord, små eller store konvoluttar eller pakkar som dumpar ned i postkassen som får folk til å smile, heilt spontant, som ein refleks. Eg elskar post.

Eg elskar òg sida play.com som i dag gav meg sesong 1-3 av Gilmore Girls på DVD. (Vel, joda, eg måtte betale, men likevel.) It's a wonderful day.

I dag er faktisk "De singles dag" og Oda og eg skal feire det, samt det faktum at me er unge og lever, ved å ha ein liten get together i kveld med film og kos (og Birtemuffins).

Elles vil eg gjerne få gratulere både Floyd og May-Lis med bursdagen! *yay blåser i fløyte etc. etc. etc.* It's a great day to be alive.

Filmweekend

Eg har filmweekend med Hilður denne helga; it's fab. :D Har sett... *hmm, tenkjer* fem filmar så langt: Chicken Run, Elizabeth - The Golden Age, Flushed Away, Keeping Mum og Miss Potter.

Oui, oui!

Etter ein lang handletur (berre på Obs, mind you) på Amanda og ein svipptur innom Aksdalsenteret, kjem mammaen til Birte og Birte sjølv heim til ein postkasse der det blant anna ligg ein lapp som seier what? Jo, at sistnemnte har mottatt to pakkar som postkassen var for liten til å ha plass til, og som dei dermed må hente på... oh yeah, you guessed it: Aksdal. *sukk*

Men yay, sjå kva eg har fått!:

It's from France!:

Og denne var i frå USA:

Så eg kan lese Chicago Tribune frå 11. august, wihi!:

Fancy segl-ting:

Og mine to ny-gamle, men uansett nydelege Édith Piaf-vinylar:

A look into the future

Havet slår inn mot klippene på Isle of Wight. På den eine bakketoppen står eit einsleg hus og kjempar i mot stormen. Det vart bygd spesielt for eigaren og vindeltrappa på innsida går opp til eit stort tårn der eigaren har kontor med panoramautsikt. Når ho treng eit avbrekk frå skrivinga, tar ho gjerne taubanen som går ned til sjøkanten og opp igjen, fordi då føler ho at ho lever, men i dag er det for sterk vind, så i staden for lagar ho seg ei kanne med peparmyntete og tar på den enkle, blå NoaNoa-kjolen sin og har den gode strikkejakka over. Strikkejakka ho kjøpte ein septemberdag i Haugesund då livet verka så utruleg kort og langt på same tid, og då ho elska ein mann som alltid såg ut til å forlate henne.

Ho elskar han framleis, og han klarer alltid snike seg inn i tekstane hennar, sjølv når ho prøver å unngå det.

Kontoret er fylt med bokhyller der bøker og personlege suvenirar lever i eit harmonisk parforhold. Dei to tekoppane ho kjøpte på ei antikvitetsmesse i 2007, som verkar som ei æve sidan, står på toppen av ei høg bunke med pocketbøker og Amadeus, telyshaldaren den store kjærleiken gav henne til 18 årsdagen, har fått heidersplass.

Ho har enno ei Agatha Christie-hylle og Hercule Poirot er framleis ektemannen hennar, sjølv om ho las den siste boka om han, der han døyr, i 2004. I hylla har ho Paris-vifta ho kjøpte då ho var på språkreise med to, på den tida, nære veninner.

Forfattaren brukar ikkje laptop til den kreative skrivinga lenger. Han er god for å halde kontakt med vener og for å kjøpe nye bidrag til filmsamlinga som aldri ser ut til å ha ein ende, men når ho skal bruke fantasien er det ingen tastar som er betre enn Wolfgang sine. Wolfgang som har vorte over 100 år gammal og som det er eit under at fungerer. Ho elskar han høgare enn noko anna materialt ho har.

Huseigaren har hatt det nye namnet sitt i 30 år og har aldri angra på at ho endra det, og strikkejakka ho kjøpte onsdag 17. september, 2008, var eit av dei beste kjøpa ho noko gong gjorde.

Birte Valkyrje Lund seier hallo frå framtida og viser eit bilete av strikkejakka som gjorde alt mogleg:

(Og nei, eg har ikkje endra namn, men det er det namnet eg vil endre til når/om eg gjer det. Og jakka er meir blå enn ho ser ut som på biletet.)

Ugly girls cry, pretty girls go shopping

Det triste her er at kjøpte fire CDar (den eine var gåve til Val, som ho har mottatt) og tre DVDar der alle kosta under 100 kr., og at eg dermed trudde at eg ikkje kunne bruke Platekompaniet-rabattkortet fordi før så har det vore slik at varen må koste over 100, men neidå, no gjeld det for ALT, så blæ, eg kunne ha spart nesten 90 kr.

I tillegg kom det to pakkar frå play.com i posten:

Sidan Belle (nr. 1) takka farvel på fredag, etter godt og vel eit halvt år i teneste, så måtte eg skaffe meg Belle 2 som har grått handtak, men som elles er heilt lik:

Og her, ladies and gentlemen, er Wolfgang:

Wolfgang er minst 68 år gammal, og maks 74.

Mystery box!

Ooooh, a mystery box! What could it be?

Birte treng hjelp av pappaen sin for å finne det ut.

Pappaen til Birte er minst like forvirra som Birte sjølv, og leser anvisinga om og om og om igjen...

Bamsane er superspente.

Næmmen, ein platespelar!

Lokket har fått ei ripe allereie, ho vart laga av pappaen til Birte som vart frustrert og fekta med armane, og fekk dermed klokka borti.

Antony and the Johnsons var dei fyrste som fekk snurre rundt.

Både Nasse og bamsen-som-aldri-fekk-namn syntest det var veldig vakkert.

Platespelaren har fått namnet Meryl.

Meet Adolph

Det var ein gong to unge jenter som var ferdige med å prøve russeklede og gjekk ned til byen (i lag med kjærasten til den eine jenta) der dei to unge jentene til slutt enda opp på ein leikebutikk. På den magiske leikebutikken, blant hyller fulle av dei mest vedunderlege ting du kan tenkje deg, såg dei to veninnene ein stor, vakker plakat som utlyste at det var sal på ein mengde varer. Ei av desse varene var figurar som høyrte til ein jungelsafari og inni den eine eska kunne jenta, som hadde hatt panter som yndlingsdyr sidan ho såg Mummidalenepisoden med trollmannen på den flygande panteren, ein naturtro panter i minisize! Sidan det faktisk var sal og sidan jenta sjeldan fann panterleiker, kjøpte ho ei av eskene til seg sjølv, pluss ei eske med ein puma til veninna. Det fylgte òg med eit menneske + utstyr (kikkert og lommelykt i pumaeska, fotokamera og videokamera i pantereska) i kvar av eskene, samt to lemurar og ein stor stein som dyra skulle stå på. Jenta som betalte spurte ekspeditøren om ho kunne pakke inn eskene, og då veninnene seinare sat på stamkafeen og smilte som små barn, opna dei gåvene, tok ut alle figurane og leika med dei på salongbordet, utan å tenkje over kva dei andre tenkte.

Sidan jentene hadde vore på filmfestival i veka før, vart namnvala påverka av det. Panteren vart heitande prins Temudjin Adolph den VIII (fordi Temudjin var Djengis Khan sitt eigentlege fornamn og fordi Adolf har så trist statistikk (gå på ssb.no/navn, søk på Adolf og sjå sjølv) og pumaen fekk namnet prinsesse Börte Braun den II (fordi Börte var namnet på kona til Temudjin og Braun var etternamnet til kona til Hitler, Börte Eva syntest dei vart ein litt for rar kombinasjon). Det er verdt å leggje til at hovudgrunnen til at panteren fekk namnet Adolph (og at pumaen difor fekk namnet Braun) var fordi det er ein knapp oppe på ryggen deira som er mogleg å trykke ned, og då lyftar dei den høgre poten sin, som minnar om heil-helsinga.

Både prinsen og prinsessa var i dag med veninnene på skulen og då jenta med panteren hadde historie, kom historielæraren bort og uttrykte kor godt han likte prinsen og fortalte så ei lita forteljing om kor slemme romarane var i mot villdyr for fleire tusen år sidan. Dei reiste ned til Afrika, fanga mange tusen villdyr, tok dei med seg tilbake til Romerriket og drap dei så under "førestillingar" i colosseet. Such meanies!

Well, anyhow, meet Prince Temudjin Adolph the VIII and Princess Börte Braun the II:

Operation Bucket List: Christiania

Hello peeps, I'm back. :)

Nokon der ute hugsar kanskje at eg laga ei bucket list i juni? Vel, etter å ha vore ein tur i gode, gamle Oslo, kan eg herved krysse av:
- Buy and wear a designer garment/object (ala. Chanel, Dior, Gucci, Marc Jacobs, Oscar de la Renta, Prada, Versace...)
og
- Attend a concert by one of my favourite artists
Fordi på søndag 10. august sat Birte i lag med fleire tusen middelaldrande menneske og høyrte på Diana Krall and band spele og syngje. Etter rundt den tredje låta, var eg i himmelen. Eg gløymte alt om irriterande menneske og regn som slo ned på oss der me sat, eg var endeleg på ein Diana Krall-konsert og eg var lukkeleg. Ikkje berre er ho utruleg talentfull, ho er òg morosam og søt. Eit utval quotes:
Are you okay? Of course you're okay, you're Norwegians! I'm Canadian, so...
I played in Sandvika when I was 22 so that's... two years ago. *byrjar å le* (Det er more like 20 år sidan.)
Nah, I think you look cute.
På eit punkt såg ho ut på oss og skulle til å byrje på ein ny song, så stoppa ho og byrja i staden på Raindrops Keep Falling On My Head. Så sa ho: I'm just kidding... Men folk byrja å klappe og rope, så då sa ho: Ah, you're gonna make me play the whole thing? Well, I don't care, I'll play it. It's a good tune.

Elles så har eg brukt way too much pengar på way too much ting, men det er greitt, fordi det var Oslo og det var gøy. Eg shoppa bøker med Vixxen, eg gjekk på operataket og eg drakk champagne på operakafeen.

(W)Horoscope Day

Eg har aldri brydd meg om horoskop og den slags, men Val hadde kjøpt britisk(?) Elle, så eg tenkte eg skulle lese, og der stod det blant anna at på 1. og 16. august så kom eg til å oppleve noko overraskande, men positivt. Eg markerte datoane i Aurora-kalenderen min som Horoscope Days (Weird Al ville at eg skulle skrive det med W).

Tja, til no har eg fått mensen for månaden: ikkje overraskande, eg visste han kom denne veka, og i alle fall ikkje positivt. Krampesmerter til tusen, oh yes. Eg har kutta meg på handa. Overraskande, men lite gøy. Eg har trådd på glasskår med bare føter som hadde same effekt som hendinga før. Eg vart irritert på mamma, verken overraskande eller positivt, og eg har fått/kjøpt (betalte halvparten medan mamma betalte resten) ein ny kjole (that makes 16, btw).

Vel, det er framleis nokre timar igjen av dagen. Eg ventar i spenning.

Heldigvis er eg ferdig med vaskejobben no. Eg har samanlagt vaska i fire veker, fire dagar i veka. Med ni toalett å vaske (blant mange andre ting) dagleg, vil det seie at eg har vaska 144 toalett. Er ikkje det INSANE?!

Elles så tenkte eg å informere at sidan eg skreiv dette innlegget (trykk då, for fuck's sake), så har eg kjøpt:
Away From Her
Dark Matter (som eg kjøpte i går)
Elizabeth - The Golden Age
Evening
Falling In Love
Funny Lady
Gjøkeredet (One Flew Over The Cuckoo's Nest)
Heartburn
Irina Palm
The Jane Austen Book Club (som var svaret på den quizen min, btw, sitatreferansen: All Jane Austen, all the time vs. All Meryl Streep, all the time)
Manhattan
Music of the Heart
My Fair Lady
Postcards From the Edge
The Secret Life of Words (som eg òg kjøpte i går)
The Way We Were
samt sesong 5 av Gilmore Girls (fordi eg synest den sesongen er best) og sesong 10 av ER. Jaaaaada. :D

Og ja, eg kjøpte tre bøker i dag, Norli hadde 3 for 2 tilbod på engelske pocketbøker. I'm a crazy lady.

Zhe dress. (Bandet skal verta knyta bak, men eg tok det fram for å vise at... vel, at det finst.)

14 Dresses

For å unngå tull med innlegget, kjem bileta heilt til slutt. :)

På onsdag kjøpte eg min 14. kjole, ein heilt enkel, mørkeblå kjole frå Noa Noa. Han har vorte nattakjolen min og eg elskar han. (Det kulaste er at han er i size small, med glidelås på sida, og eg får han på utan å ta opp glidelåsen. :D) Eg har herved fleire kjolar enn skjørt og det er så herleg! Eg likar framleis skjørt, men det er så greitt å berre ha eitt plagg og ikkje trenge tenkje over kva for ein topp som passar til kva for eit skjørt. Om litt under to år og fire månadar, fyller eg 21 år, og eg har ein visjon om å eige 21 kjolar innan den tid. Wish me luck! (Eg trur eigentleg ikkje det vert så vanskeleg, eg treng berre pengar...)

For ei stund tilbake, sånn cirka rett etter eg hadde mottatt løn (*kremt*), bestilte eg fem DVDar frå play.com. Alle kom på den nette sum av 287 komma-something og på torsdag hamna fire av dei i postkassen min/vår! Falling In Love, Heartburn, Music of the Heart og Postcards From the Edge. No manglar eg berre Evening. Ser de oppmerksame sjelar noko som filmane har til felles? Oh yeah, Meryl Streep har hovudrolla i alle. All Meryl Streep, all the time! (Som er ein referanse til kva for ein film? Kom an, people, humour me! Og ingen søkemotor eller imdb.com etc., det er juks.)

Eg såg Falling In Love for fyrste gong i går, og på Flixster gav eg han fem av fem stjerner. Det er ikkje alltid historia treng vere den beste, så lenge skodespelet er out of this world. Eg følte verkeleg kvar einaste kjensle Frank og Molly gjekk igjennom. Med andre ord: I recommend it.

No trur eg at eg skal lage meg smoothie, før eg døyr av dehydrering. Cheerio!

A day of many firsts

Today has been a day of many firsts. It was the first time I bought a pipe, the first time I got honked at five+ times within fifteen minutes (I wore a short dress, but I wore black tights, and I don't know if it's supposed to be flattering, but I just find it offensive) and last, but certainly not least, the first time I'm writing a multi-language post.

Det er òg fyrste gong eg har sett ein tankbil frå Brannvesenet vatne eit blomebed. Eller, more precisely, blomebedet i rundkøyringa i Karmsundsgata der ein kan svinge ned til rådhuset, sjukehuset etc. Det er kanskje småting, men det var stort for meg.

Og jo, eg såg to New Beetlear i løpet av ti minutt. For dei som ikkje veit det så er det yndlingsbilen min, og eg meiner/trur at om eg ser ein, så tyder det at ting kjem til å ordne seg, så eg svarar kvar gong eg ser ein, om enn, berre innvendig. Åh? Ja, eg håpar det..., Sikker på det?" eller Eg veit ikkje om eg kan tru på det akkurat no.

Btw, mon dieu(!) som eg gler meg til Mamma Mia!! Eg har aldri gleda meg så mykje til ein film før, det er heilt sjukt! Eg har vore glad i ABBA heilt sidan eg var liten, så lenge eg kan hugse (og eg hugsar mykje, sjølv frå eg var svært liten, ned til eit og eit halvt år). Og Meryl Streep er det mest fantabelastiske mennesket som finst, det er ho verkeleg. I love her more than I could possibly express. I'm going to the premiere on Thursday with Hilður, Lene and Val and I can't wait! I'm thinking of wearing my black, flower pattern dress from my previous entries. :)

Er de framleis med meg? Vart litt hulter til bulter-innlegg dette her, men eg må berre få seie at eg har gjort mykje tenking i det siste på det med standpunkt og kva eg har og vil stå for vidare i livet. Eg er vegetarianer, men et sjømat. Eg byrja med det fordi eg rett og slett vart kvalm av å ete kjøt, men eg har fått meir informasjon om kjøtindustrien i seinare tid, i tillegg til det faktum at det tar utruleg mykje energi å lage kjøt (i forhold til miljøproblemene, det forureinar noko kolossalt). Eg kunne godt ha tenkt meg å slutte med sjømat òg, men eg treng vitaminene og, vel, det smakar veldig godt. :P Dessutan er sjøoppdrett ein bagatell samanlikna med kjøtproduseringa.

Oooog så har eg tenkt over korleis me behandlar dyr. Dyremishandling er heilt forferdeleg og burde ikkje skje, men det er det same som med barne- eller ektefellemishandling, det er ikkje noko me ser ut til å kunne verta heilt kvitt, men eg har gått litt lenger og har fått eit stort avsky mot å halde dyr fanga. Eg meiner at me er likestilte, me er like mykje verdt, så kvifor skal me kunne ha makt over dyra? (Det er ein annan ting òg, at me kategoriserer dei som dyr, me er dyr me òg.) Kva gir oss rett til å styre andre vesen sine liv? Trass i at kyrne får gå ute på eit svært beite, så er dei likevel innestengt, dei har gjerder og grenser å halde seg innanfor og dei vert samla i ein stor bygning i små avlukke når det vert kaldt ute. Eg veit dei har behov for å verta mjølka og alt det, men kvifor er det menneska som skal kunne stå med pisk og dei som skal overgi seg? Det gjer meg trist.

To end it on a high-note, I'll throw in a picture of the watering truck. :D

Masekoppar!

Etter requests kjem det herved bilete av mine fantastikale, (oversatt Mia Michaels-uttrykk, så om du ikkje lastar ned og ser på dei nye So You Think You Can Dance-episodane... your loss!) nyinnkjøpte kjolar:

Details:

Only you send me true love

"Kva skjedde eigentleg med det puslespelet? 1500 brikker, bilete i frå Roma, vart det nokosinne ferdig?"

Jada, for to netter sidan, då eg eigentleg burde ha sove fordi eg skulle på jobb neste dag, så vart dei siste brikkene putta på plass. Det har rett og slett vorte brutalt nedprioritert i det siste, men no er det altså heilt.

Elles så lurer eg på kor mange folk som kjem til å kommentere mamma og kor mykje me liknar, men folk er ikkje einige. "Du er dottera til Åse Berit, ja? Ja, det såg eg med ein gong!" vs. "Åja, er Åse Berit mora di? Du liknar ikkje på henne i det heile tatt!"

Eg har sett ein ekte psykologbenk/seng-ting då eg vaska kontor i går. Det var ganske kult. Oooooog eg har fått jobb på Sildajazzen, så eg håpar inderleg at eg skal vaske i veke 29-31, fordi det er i veke 32 at Sildajazzen er og då skal eg jobbe i 12-13 timar kvar dag. Då kan eg ikkje vaske i tillegg.

Forresten: eg har totalt blakka meg fordi eg kjøpte to nye kjolar i går. Dei er på ei anna side bloody gorgeous begge to. Eg håpar bokpengane kjem snart, eg treng dei sårt. Og løna mi, men ho kjem ikkje før om lenge, trur eg.

Til slutt kjem litt LoveHearts-kunst:

"Eg veddar ei krone og seksti øre på at du er Åse Berit si dotter,"

seier ein framand mann til meg medan han passerer meg i gangen. I NORDRE del, fekk eg vite i dag. Og i søre delen jobbar mamma. Eg fann kontoret og høyrte stemmen til psykologen eg eigentleg skulle hatt time med for ei stund tilbake. Ein time eg kansellerte fordi eg ikkje ville møte på mamma for så å måtte forklare kva eg gjorde der på den tida. Han gjekk sikkert forbi meg han òg, på eit punkt. Og ho mamma hadde prata med dagen før og skrytt over dei tre språkseksarane mine til sa hei, men ho visste nok ikkje kven eg var. Eg kunne ha fortalt det til henne, men ho som skulle lære meg opp i denne fantastiske vaskejobben studerte meg nøye og skulle akkurat til å kritisere ein detalj eg hadde gløymt, så eg haldt kjeft og moppa vidare.

I dag har eg vaska NI toalett og moppa større areal enn gymsalen på skulen medan eg har prøvd å vere høfleg og smilt og svart det dei forventar at eg skal svare. De skjønar, dei elskar small talk, medan eg hatar det. Eg har derimot lært at om ein vil glede ein enkel vaskekonesjel: prat om vêret. (Unnskyld, eg veit eg er stereotypisk at the moment, men det må ut.)

Eg var på sjukehuset og gjekk og gjekk til eg kom til ein del av bygget som ikkje minna om eit sjukehus i det heile tatt, meir eit lager til ein stor butikk eller fabrikk, med ein bannande ("helvete!", "jævla dritt!") mann som heitte Helge (Helge Helgesen, btw :P) som skulle lage ID-kort til meg, men som ikkje fekk det heilt til (derav banninga) og måtte ringe om hjelp. Hjelpa kom i ein kvit legefrakk (som eg fann litt ironisk), og legen, eller kva enn han var, gjorde nokre kirurgiske inngrep på dataen og printaren og whoops så var det fiksa! Helge måtte ta bilete av meg òg. Usj. Eg synest forresten at han fortener noko betre enn eit Olympus digitalkamera.

Eg skulle ikkje ha byrja før i slutten av juli, men no skal eg jobbe fire dagar i neste veke allereie. Wish me luck!

Og norskRagnhild er verdas søtaste! Ho haldt opp magasinet til medialærar Anne Marie som eit lite barn og sa: "SJÅ!". Det var den finaste gåva ho nokosinne hadde fått. Her words, not mine. Eg håpar muffinsane smaker/smakte godt. :)

Då eg var på Amanda tok opplevingane frå dagen over meg og eg tok meg sjølv i å vaske toalettet før eg brukte det. This stuff gets to ya.

The Classics

Når du vert bedt om å sitje nede i kantina i lag med hundrevis av andre elevar (vel, nesten det) og rektoren for skulen der du går kjem ned med ei bunke med ark og lærarane dine står og ser nervøse ut på dine vegne, så vert du litt redd, du kjenner det i magen. Men så fortel rektor at han har berre fått eitt ark, og der står det at du ikkje har kome opp. Klassen din har ikkje kome opp. Det er ferie! (Utanom dei neste dagane som kjem til å vare i eit par timar kvar.)

Så det er klart, på ein vakker dag som dette, der sola har kome tilbake etter tordenvêret som var dagen før, så er ein nødt til å gjere noko for å feire. Sidan kvalmen gjorde at kake ikkje var særleg fristande, kva gjer du? Nei, vent, kva gjer Birte? Birte kjøper DVDar. Og ikkje kva for nokre DVDar som helst. Oh no. No, no, no. Klassikarar: Manhattan, My Fair Lady og The Way We Were, til den nette sum av 258,90 kr. (det stod på kvitteringen at eg fekk 41,10 kr. tilbake, men eg fekk ingen tiøringar!). Og eg kjøpte tre bøker, som er litt hysj-hysj, fordi eg skulle ikkje kjøpe fleire bøker før eg har lese ut dei eg har, og eg har veldig mange igjen å lese, men to av dei har eg lese før (The English Patient og The Kite Runner) og den siste var av ein av yndlingsforfattarane mine (The Lollipop Shoes av Joanne Harris), så det var ikkje så verst, synest eg. Og ja, eg kjøpte scrapbookpapir som eg kjem til å bruke til kort som før hadde kosta 200 kr. og som no kosta 20!

It's a beautiful day. Eg ser på Manhattan = Woody Allen, Diane Keaton OG Meryl Streep. I'm happy.

Everybody must get stoned

Eg har vore ein del av ein gjeng på 22.000 menneske som stod og song Just Like a Woman. Eg har sett ein vaskeekte alkoholikar med flaska si gøymt nedi ein grøn pose, ein britisk paparazzi med eit fylgje på to stykk, der den unge hadde ein aura som gjorde at han minna meg om Jason Schwartzman og den gamle drakk på noko uidentifiserbart på ei lommelerke. Og eg har høyrt middelaldrande menneske syngje til ein svensk song der dei stemte i "KOKO!" annakvart sekund. Med andre ord: Eg har vore på Bob Dylan-konsert.

Det er noko heilt spesielt med å sjå ei legende opptre. Det treng ikkje vere yndlingsartisten din ein gong, fordi dette er ein person som heile verda veit kven er. Ein person som ein har sett filmar om. Ein person som Harry Camping i Stavanger selger bilete av, i lag med stillbilete i frå Gudfaren-filmane og A Clockwork Orange. Det er Bob fucking Dylan. Mannen med stemmen, med meiningane. Don't Think Twice It's All Right, Like a Rolling Stone, Masters of War, Rainy Day Women #12 And 35. Alt var der. And it was fabulous(!).

Og yeah, eg var slem, eg tok bilete med mobilen. Omgomgomg.
For interesserte:

Paparazzien:

Dazzle the world - be yourself

Hugsar du då du var liten, då foreldra dine drog deg med i kyrkja fordi dei ville gjera foreldra sine stolte som ville gjere foreldra sine stolte som ville..? Etter ei stund klarte du ikkje sitje i ro lenger, så dei gav deg noko for å halde deg opptatt, og stille. Eller kanskje du var med då dei eldre syskna dine, eller nokon kjente, skulle opptre og sjølv om du likte musikk, vart det skrekkeleg keisamt med all den hornblåsinga. Eller kanskje du var med på teater. Ærleg talt, sitje i ro i fleire timar utan noko som helst å gjere på, utanom å sjå rett fram? Så foreldra dine gav deg ei eske med rosiner. Sun Maid Natural California Raisins.

Eg har alltid likt rosiner, eg la dei oppi skuffene i Duplokjøkenet i lag med risnøtter og syntest det var eit komplett måltid. Litt surt/søtt og litt mildt. Knasete risnøtter og mjuke, småseige rosiner. Eg er så heldig at eg er tante til verdas skjønnaste jente, og det var sist gong då ho var på besøk med foreldra på slep, at eg fekk sjå dei nusselege rosineskene igjen. Og her kjem spørsmålet (etter litt meir forklaring og lange setningar): då eg opna ei eske for nokre dagar sidan, såg eg at det var skrive noko på den tappen som ein stikk nedi eska, på lokket, altså. Nokre koselege inskripsjonar til glede og inspirasjon. Er dette noko nytt, eller har det alltid vore slik? Eg hugsar ingen ord på dei gamle rosineskelokka. Det var uansett så fabelaktig og fortryllande at eg vil dele nokre av dei med dykk. Og de må unnskylde mobilbileta, eg gadd ikkje gå og hente 400Den...:

Bossmann Steen

På fredag sat eg på Moody med Siri og Val, etter ei stund (vel, ok, etter nokre timar...) måtte Siri gå og Val og eg bestemte oss for å vere kreative. Me skulle skrive song! Og ikkje kva for ein som helst song, nei, songen skulle heite Bossmann Steen. Eg finn ikkje nyheitssaka på Haugesunds Avis sine nettsider, men det handla altså om at ordføraren i Haugesund, Petter Steen Jr. (som er gift med engelsklæraren vår) ville ha bort søppelet i frå parkar i Haugesund etc.

Resultatet vart slik:

Bossmann Steen
(Melodi: Postmann Pat)

Bossmann Steen,
Bossmann Steen,
vil ha hele parken ren.
Han blir veldig lei seg
når du kaster fra deg
søppel på din vei, hvor enn du går.

Alle menn'sker kjenner navnet hans,
ser han i avisen både titt og ofte.
Noen synes han er litt teit,
men hun Mette synes han er great.

Bossmann Steen,
Bossmann Steen,
vil ha hele parken ren.
Han blir veldig lei seg
når du kaster fra deg
søppel på din vei, hvor enn du går.

Rimet teit-great verkar kanskje som eit naudrim, men det er faktisk ein liten kritikk retta mot læraren vår som, trass i at ho er veldig koseleg og smart, ikkje har verdas beste engelsk. I alle fall ikkje samanlikna med han me hadde i fjor.

David Pedroza

Happy Liberation Day!

David Pedroza er søt og eg endra RSVP i frå Maybe til Yes. Birte skal på konsert på Moody. Care to join me? Eg har til og med fått CD. David Pedroza er in love with the moon. Fool in The Sun hadde tekst eg kunne kjenne meg igjen i:

Last night I was dreaming ‘bout you at my side
When I realised that you were gone I woke up and cried
I miss you so badly but what can I do
Fly across the sea if I could get back to you

Progresjon 3.0

Jada, eg lever framleis og kjem tilbake på skulen i morgon.

Progresjon 2.0

Nei, det er langt i frå ferdig, fordi no har eg dei lilla/rosa brikkene igjen. Og å plassere dei, DET er arbeid, det. Men eg er nøgd likevel:

Her er forresten hovudingrediensa i musikkvideoen min: