La Vie en Rose

I det minste slutta eg av med stil. Etter å ha sletta alle spor, gjorde eg nokre tastetrykk og Édith Piaf fylte rommet med La Vie en Rose, som ein hyllest du ikkje fortener. Eller gjer du det? Eg er ikkje sikker på noko som helst lenger, og samtidig som Diana Krall syng If I Had You, tenkjer eg at akkurat no sit du kanskje inne i huset ditt, som faktisk er mora di sitt, eller går ein tur langs strandkanten, og at du er geografisk sett nærmare besteforeldra mine enn eg, der morfar er lagt inn på sjukehuset og vert skanna. Ein CT-skan, tippar eg. Så lurer eg på om du framleis har gåvene i hylla du fortalte meg om, eller om alt er kasta, og om namnet mitt står skrive på nokre av tankeflugene dine, fordi det har eg rett til, har eg ikkje? Eller er eg borte for godt? Det er noko med det uttrykket ”Ut av syne, ut av sinn.”, men hugsen min er så hjarteskjerande god at ingenting vert nokosinne ut av syne for meg. Sjølv barnetraume eg meir enn gjerne skulle ha sletta. Dei kryp innpå meg og overfell meg i blant. Kanskje ein av dei gongene når eg plutseleg sluttar å le, eller stirar rett fram og ikkje møter blikket til venene mine. Det er sjeldan dykkar feil, vit det.

Og eg tenkjer at alt gjer så vondt, med andre ord repeterande tankar, men det er lettare slik. Å ha repeterande tankar, slik at eg ikkje treng finne opp nye svar, fordi det klarer eg ikkje.

Eg lo i dag, i to samanhengande timar, fordi Eddie Izzard er ein sexy gud og eg skulle gjerne ha kyssa han, men ikkje meir enn eg lengtar etter å kysse mannen som får meg til å smile. Eg lo, og eg analyserte ikkje kvifor eg lo, eller stoppa opp for å seie til meg sjølv at eg burde slutte, at det var litt patetisk å sitje og le for seg sjølv. Og etter å ha ete middag fyrte eg i omnen, fordi foreldre likar å kome heim til eit varmt hus. Så lèt eg Denne uro fylle heile huset medan eg dansa ein einsam vals i stova, og lengta etter å ha smilemannen til å danse med, eg trur han er flinkare enn han sa. Eg tenkte kor vedunderleg flott det hadde vore, å danse med han, halde rundt han og sleppe meg fri. Danse inn i ei lukkeleg æve, med varme kyss og høgtlesing av utdøydd poesi, før han legg meg ned på golvet og seier at eg er vakker når eg gret. Det må vere herleg å vakne opp med nokon ein elskar ved sida av.