Av og til

Av og til må ein vaske 17 truser, eit par sokkar og eit laken på eit vaskerom der lyset framleis står på, men det er ingen der, og det var ingen familiemedlem eller betre halvdelar som lét det stå på. Av og til må ein studere dei fem vaskemaskinane, der berre den eine har ein ferdig vask, nokre vassfylte puter som ein legg på toppen av vaskemaskinen til deira respektive eigar kjem for å hente dei, og ein tenkjer at sist gong hadde nokon vaska undertøy der, og det føltest rart å skulle røre ved framande menneske sitt undertøy, uansett kor nyvaska det var.

Av og til må ein stå over ei førelesing eller to, fordi nasen er tett, hovudet tungt og viljen den vanskelegaste av alle. Seminarane flyr forbi med diskusjonar ein prøver ta del i, og klarer det, av og til, men andre verkar så mykje større enn ein sjølv, dei har så høge stemmar og klare meiningar, at sjølv om poenget eins var minst like bra, tar ein seg sjølv i å berre sitje stille og nikke.

Av og til verkar det best å vere litt usynleg, i det minste fram til nyttår.