Påskekjærleik

Påske er påskeliljer tantebarna dine plukkar i skogen, som du tar i ein vase og set på kjøkenbordet.

Påske er å vere med vener på kafé og føle at alt er som det skal vere.

Påske er å møte nye menneske og syngje karaoke.

Påske er å gå på jobbintervju og sitje og smile fordi det høyrest så utruleg kjekt ut, og når intervjuet er ferdig tar din framtidige sjef deg i handa og seier at sommarjobben er din.

Påske er å gå gjennom fotografi og papir du har samla opp gjennom heile livet og kaste og sortere, men den litle rosa veska med blomane på som du hadde som lita, den klarer du ikkje gi bort eller kaste, og du tenkjer at kanskje vil niesa di låne ho neste gong ho kjem på besøk.

Påske er å sjå nevøen din strekkje opp armane sine fordi han vil du skal halde han, ut av alle vil han at det skal vere deg, og hjartet ditt smeltar.

Påske er å feire mormora di sin 76-årsdag og gråte og le på same tid.

Påske er å dra til der faren din vaks opp, plante blomar på grava til slektningar du aldri møtte og slektningar du hadde nokre få år i lag med, og ete ei appelsin på kaien og snakke om fjernsynsseriar med ei god veninne.

Påske er kjærleik og natur som vert levande igjen.

Kiss My Name

I kiss thy name.

I speak it.

Devour it.

I hold your letters close to my heart

and never let them go.

You are the light dreamers dream of.

You are the love lovers crave.

You are the air that I breathe

and you are a moonlit night

caressed by fire flies.

God påske!

Å ete banan med kanel på på dei tre siste skivene du sparte til i dag.

Å lese i Hjartemagasinet medan du drikk verdas beste blåbærte som har Mark Twain-sitat på boksen, som du kjøpte i går med ei av verdas finaste veninner.

Å gråte litt.

Å høyre på Kaizers, smile og syngje med.

Å sjå over på klokka, og finne ut at det framleis er tre timar til bussen går og at du har god tid.

Å pakke laptopen ned i kofferten for å kunne ta med skrivemaskinen i handa.

Å ha litt kribling i magen etter fin kvitvinskveld.

Å skulle dra heim til foreldrekos og ein kaffimaskin som putrar og lagar kaffi du toler.

Å ha påskeferie.

Skrivemaskinkjærleik

Det er noko med den lyden ein skrivemaskin lagar. Du må sjå ned i blant fordi bokstavane er organisert litt annleis enn på laptopen, men det gjer ingenting fordi med kvart tastetrykk smiler du meir og meir. Det gjer ikkje ein gong noko at a-tasten manglar. Du skriv med eit fargeband som fylgde med, og om du tar det av maskinen kan du sjå alle bokstavane som nokon før deg har skrive. Kanskje skreiv dei testamentet sitt på den skrivemaskinen. Kanskje dei jobba på eit kontor, var sekretær og måtte skrive ned alt som vart sagt under møta som dei måtte vere med på, sjølv om dei aldri fekk seie noko. Slikt passa seg ikkje.

Kanskje skrivemaskinen din har sett mange kjærleiksbrev i si tid. Kanskje skrivemaskinen hjelpte nokon med å finne den dei visste dei måtte dele resten av livet sitt med.

Kanskje dei var ein diktar, som deg. Som du prøver å vere. Kanskje dei òg sat oppe seint om nettene fordi tankeflugene surra for mykje og dei klarte ikkje sove, mørkret fekk flugene til å jobbe overtid og dei måtte skrive. Skrive for å handtere livet. Skrive for å arbeide gjennom alt som hendte. Skrive for å puste.

Han er så vakker, den tastelyden. Ein dag skal du sitje på Isle of Wight, oppe i tårnet ditt, med forfattarjakka og ein kopp te, og atter ein gong nyte lyden av bølgjeskvulp som møter tastetrykk som møter vindkast og klassisk musikk. Men for augeblikket skriv du brev til vener du saknar og leverer ein teateranalyse to dagar før fristen går ut.

Today has been okay

Det har vore ei vedunderleg helg, men eg har ikkje så mange ord å kome med. Send in the clowns, watch the pictures. Og om de vil kan de fylgje meg på Twitter.

Eg vil (Anti-Janteloven)

Inspirert av Silje T. P.

Eg vil (Anti-Janteloven)

Eg vil prøve den uopptråkka stien.

Eg vil leve eit slikt liv ein skriv bøker om.

Så ta dine utdaterte ideal og kast dei i eit anna ansikt, eller aller helst: Makuler dei.

Eg vil sove i ein ørken under stjernene.

Eg vil fylgje røykjelseruta.

Eg vil hoppe ut frå eit fly og kjenne verda under meg.

Eg vil lande på begge føter med ei ny oppleving, eller stå på eitt bein og hinke, berre fordi eg følte for det.

Eg vil sitje i karnapp i fjerne byar og lytte til alle liva som utfaldar seg.

Eg vil elske.

Eg vil ha ein kjærleik som følest som fridom.

Eg vil endre ignorante, inngrodde fordommar.

Eg vil opne auga dine.

Eg vil kysse innbyggjarar frå alle kontinenta i verda.

Eg vil synke ned i varme kjelder.

Eg vil elske naturen og kjenne at naturen elskar meg tilbake.

Eg vil leve utan skam, med ein lett ryggsekk og eit fritt sinn.