Rollespel

Mamma var ein støvkost og pappa var eit feiebrett. Han feia over det meste, eigentleg. Stovegolv, kjøkenbenkar, fortau, garasjeportar, i blant eit gatehjørne og ein gong feia han over marmor i ein suite på Grand Hotel.

Mi rolle var uklar. Eg var eit strykejern, ein oppvaskmaskin, eit fjernsyn, ein brødkniv og ein vase, men eg var aldri nok i lengda. Leidninga var ikkje lang nok, reklamane for irriterande, kniven for sløv og vasen hadde ikkje rett fasong; passa verken til roser eller tulipanar.

Så eg prøvde meg på nyskaping, vart eit kjøleskap som kunne lage isbitar og handle mat og seie i frå om mjølka hadde gått ut på dato. Eg hadde innebygd frysar og passa på at det var orden i varene, smilte til deg då du åt is klokka fire om natta og minna deg på å drikke nok vatn då du kom heim klokka seks om morgonen og enno ikkje hadde sove, men trass i alle mine beste intensjonar så byta du meg ut etter fire månadar.

Mamma kosta pappa ut døra ein kald januarkveld etter å ha funne suvenirane han gøymde nede i det høgre hjørnet av feiebrettet. Ho sa ho var glad for å verte kvitt han, men eg veit ho framleis saknar han når det er tid for vårreingjering.