Nei

Då eg gjekk på barneskulen prøvde bestevenen min å lære meg å seie "Nei". Det var ingen stor suksess. Eg er ein konfliktunnvikande hjelpar, eg vil helst hjelpe deg om eg kjenner deg eller ei, og eg vil ikkje krangle sjølv om eg er ueinig.

Dei siste dagane har eg følt meg stadig dårlegare og eg veit ikkje kvifor, kanskje det berre er PMS, kanskje det er noko meir. Eg er sliten og redd og trøytt, og det er vanskeleg å gå ut leilegheitsdøra, men eg har kommentert på bloggar, skrive meldingar fram og tilbake og kome meg på rettleiingstime for bacheloroppgåva mi.

Det er få ting i verda som gjer at eg føler meg betre enn når eg kan hjelpe nokon, men no må eg hjelpe meg sjølv litt og ta ein pause. Om det berre er hormona som tar salto så kjem eg tilbake veldig snart, det vil vise seg, eg treng berre å puste litt. Og så håpar eg at dei nye følgjarane mine vert verande: Eg veit ikkje kven de er, men det er veldig kjekt for ein aspirerande forfattar å verte lese.