Takk

Bilete av Charlotte

Det er ikkje all musikk du høyrer på i oppveksten som vert verande med deg. Det kan vere morosamt å høyre på Dr. Bombay og mimre tilbake til problemfrie dagar på SFO, men det er ikkje noko du vanlegvis lyttar til. Men så finst den musikken som vert med på å forme deg, som vert ein så stor del av deg at du hugsar tekstane same kor lenge det er sidan du sist høyrde songane og du vert gjennomsyra av kjærleik. Rein kjærleik.

Eg har elska Kaizers Orchestra sidan det fyrste albumet kom ut for elleve år sidan, men eg hadde ikkje sett dei live før i går kveld i Peer Gynt-salen som er del av Grieghallen her i Bergen. Eg hadde berre sove tre timar natta før, eg var kvalm og var redd eg kom til å besvime og oppvarmingsbandet hjelpte ikkje, tida gjekk seint og eg lengta etter vatn. Men så skjedde det noko, Kaizers kom på scenen og alle plagene forsvann. Eg trossa halsen, som eigentleg var for tørr til å syngje, med å syngje til (nesten) alle songane som vart framført i løpet av den over to timar lange konserten. Eg vrikka på hoftene og rumpa. Eg hoppa opp og ned, noko eg ikkje har gjort sidan eg såg Arcade Fire live på Hovefestivalen i 2007 då heile publikumsmassen hoppa i fellesskap. Eg gav klemmer til Charlotte og smilte. Eg smilte stort sett i over to timar. Eg smiler framleis.

Etter konserten var over var eg sveitt og lukkeleg (du treng ikkje trene når du kan gå på Kaizerskonsert). Eg var glad for å ha gleda Kjersti med å ringje henne under Hjerteknuser og Die Polizei, og eg kjøpte ei t-skjorte som eg vurderer å bruke på laurdag når eg skal sjå Knut Nærum live for fyrste gong. (Det er visst ein del firsts denne veka, på tysdag fekk eg mitt tredje tantebarn, det fyrste barnet til min nest-eldste storebror og forloveden hans.)

Eg føler meg takknemleg i dette augeblikket, for kunst og kjærleik og ein jævlig sexy vokalist. For ei songverd ulik noko anna og for ein menneskemasse som syng i kor.

Takk.

"Inni helvete for ein stemning her i Bergen!"

- Janove Ottesen