Du er fantastisk

Eg er full av ord, men vil helst klemme deg, halde rundt deg, kysse deg. Prøver å gjere det eg skal, ikkje berre det eg vil, men det er vanskeleg når det finst så mange fine distraksjonar.

Dette handlar om glede. Om å stråle. Om å motta omslagsark for mastersøknad i posten og gjere slikt som før verka umogleg med ein penn i handa og eit smil om munnen.

Du gjer meg så utruleg glad at eg veit ikkje heilt kva eg skal ta meg til, men eg veit at eg liker det, liker deg, og gler meg til å smake deg og kjenne deg ved sida av meg igjen.

Hei, kjære, du er fantastisk.