Birte med hatt (aka. Birte i London)

Torsdag ettermiddag kjærteikna eg ryggane til hundrevis av einsame bøker som var igjen etter Mammutsalet og kjøpte ei gåvebandrose til å lime på ein pakke Pukkate eg gav til nydelege Nina på Scenekraftverk.

Fredag føremiddag rant det tårer nedover kinna mine, nervene spelte kompliserte symfoniar eg ikkje klarte å fylgje med på og eg var veldig nær å droppe heile Londonturen min.

But I didn't. And I'm glad I didn't.

Eg har følt meg heime på heilt nye stader og opptil fleire har kalla meg madame, ikkje miss. Kanskje Mayser får meg til å sjå eldre ut, han og eg møttest på laurdag då eg var med Alice og me har vore umoglege å skilje etter det.

Søndag kveld skaut mannen med hatt eld gjennom sjelen min før han knuste hjartet mitt litt, så på måndag gjekk eg rundt med eit plaster over hjartet.

Eg har vore ganske opptatt av bygningar på denne turen, kjente eller ei, i sollys, i skuggen, i solnedgangen, om morgonen.

På fleire av dagane har eg vore med magiske menneske som har gitt meg klemmer, og på tysdag møtte eg Tyne Daly som kalla meg lovely.

Eg veit ikkje om eg kan flytte til Haugesund til hausten likevel...