Det neste store

Tapetet krøller seg,

tevannet koker over.

Jeg ligger i et hjørne,

varmer meg på brente bilder av deg

mens anlegget spiller Joni Mitchell.

Jeg skulle ha drukket regnet,

det var det jeg skulle ha gjort.

Gitt meg hen til impulsene,

omfavnet øyeblikkene.

Tegningene dine henger fremdeles på veggen,

håner meg med deres

abstrakte perspektivering og

forvridde proporsjoner.

Disse falske idealene av skjønnhet,

konstruert av opphøyde ballonghoder fylt med helium

som har nådd taket,

men kommer ikke videre.

Ingen åpner vinduet.

De stagnerer i deres korrupte håp om evig berømmelse,

svinner bort og blir det neste store,

i femten sekund.

Har ikke tid til minuttene lenger.

Har ikke tid til å lufte.

Og midt på firefeltsbroen,

i rushtrafikken,

ligger du i fosterstilling.

Lukker ørene og vil vekk,

ut,

men de tynne fingrene deres

holder deg igjen,

holder deg nede,

tar kvelertak på deg

mens du synger stille,

forsiktig,

om hva du vil bli når du blir stor.

Skriver i sanden:

”Jeg vil leve i en bok,”

før du lar havet skylle drømmene dine ut

i verdens største landmasse,

og du tenker at det er ikke så farlig,

olivengrenen er ikke langt unna.

Day XXX

30. Noko som kjem rett frå hjartet, i form av tekst/bilete/video/teikning/kombinert.

Som fleire av dykk veit held eg på med eit filmprosjekt som i teorien skulle vore ferdig til dag 30 av denne bloggutfordringa, med andre ord: i dag, men grunna mangel på videoredigeringsprogram som har ført til utsetjing av diverse filming er han ikkje ferdig enno. Så fram til eg kan vise eit endeleg produkt, here's a little something from all of me to all of you:

http://www.youtube.com/watch?v=jCDpxCd_c24

Day XXIX

29. Nokon du saknar.

Eg er veldig flink til å sakne, og saknar eigentleg litt for mange. (Men at eg saknar dei tyder at eg er glad i dei, så om ein ser på det slik er det helst ein positiv ting.)

Eg saknar dei som er rundt meg som energi fordi kroppane deira er her ikkje lenger, eg saknar lærarar eg hadde då eg var liten (og då eg var eldre) og eg saknar menneske eg aldri har møtt. Mest av alt saknar eg Vardafjellfamilien, og eg veit eg har sagt det ofte, men slik er det. Eg saknar å vere mora som held rundt for alltid og har med bakevarer til skulen, eg saknar å sjå menn i gangane som får meg til å smile, og eg saknar samhaldet og timane med nokre av verdas finaste folk.

Love you/miss you.

Day XXVIII

28. Ein måte du kunne tenkje deg å tilbringe påskeferien på.

Det er så mange måtar eg kunne tenkje meg å tilbringe påskeferien på, aller mest kjenner eg at eg har lyst til å reise, men eg veit ikkje kvar eg skulle ha dratt (helst til fem stader på ein gong). Eg kunne òg ha tenkt meg å tilbringe påskeferien heime og bruke fleire dagar på å gå igjennom alt i skapet på rommet mitt og i eskene på garasjeloftet og få organisert, sortert og kasta bort alt eg ikkje treng lenger, og som meir enn det ikkje treng ta opp plass. Rydde litt opp i livet mitt. Og så vil eg tilbringe timar på Moody i godt selskap og gi lange klemmar til fine menneske.

Day XXVII

27. 5 stader som er fine å vere på.

1. Café Moody

2. Heime

3. Kvar som helst, så lenge det er i selskap med gode vener

4. Mormor sitt fang, nokre av dei beste klemmane/omfamningane som finst

5. Vardafjell

Day XXVI

26. Forklar korleis det kjennest for deg å vere forelska.

Å vere forelska kjennest for meg ut som ein kjensleeksplosjon, alt vert forsterka. Når han rører ved meg, stryk meg over ryggen, får eg frysningar over heile kroppen, men det er den typen frysningar som gjer meg varm. Å sjå han og vere med han gjer at eg føler meg levande og lukkeleg, og så snart eg ikkje er med han lenger følest saknet nesten som om det ikkje er til å leve med. Å vere forelska er å ha endorfiner i full galopp gjennom systemet, tankeflugene stilnar medan sommarfuglane surrar, og alt eg vil er å titte over bordet og møte blikket hans. Å vere forelska er å dele eit smil utan å seie noko, utan å trenge seie noko, og kjenne meg trygg når eg er med han samtidig som alt følest spanande og sensasjonelt. Som om eg er den fyrste det har hendt med, sjølv om eg veit at det ikkje kan stemme. Å vere forelska er å gå tur i regnet, sitje på ein benk nede på kaien eller vente litt ekstra for å kunne dele nokre sekund med han, framfor å gå heim når alle dei andre gjer det. Å vere forelska er å ikkje kunne sovne fordi minna er så fine å tenkje på.

Å vere forelska er å leve.

Day XXV

25. Eit bilete der du er kjempekjempeglad/smiler.

Eg skal vere litt rebell no og leggje ut heile TO bilete, der det fyrste er frå Renate si bursdagsfeiring i 2008:

og det andre er frå i fjor sommar då eg møtte nesten-ektemannen min, David Suchet:

XXIV

24. 10 fine bloggar.

1. Aleksander, som lagar energipumpande musikk og tar stemningsfulle bilete

2. Ane, som skriv gåsehudnydelege tekstar

3. Angela, som er superduperherleg og kreativ og søt

4. Hjartesmil, som er så fantastisk fin at verda vert ein betre stad å vere

5. Katrine, som tar kule bilete, samt informerer oss om ymse fancy vesen

6. Le Love, som har så mykje fint og sårt at eg av og til må ta ein pause, fordi eg får vondt i hjartet

7. Lene, som er ein av dei søtaste nokosinne og blogginnlegga reflekterer det

8. Lisa, som tar duse draumebilete og skriv tekstar som svever (og som burde blogge meir!)

9. PostSecret, som viser at me er menneske alle saman

10. SupahSitat, som alltid får meg til å le

Day XXIII

23. 5 dyr du kunne tenkje deg å ha (treng ikkje vere tradisjonelle husdyr).

1. Kanin som er frykteleg opptatt av klokkeslett.

2. Skjelpadde, helst Skallmann.

3. Sommarfuglar, som berre kan fly rundt og sjå fine ut.

4. Svart panter (som eg kan fly på), slik som trollmannen i Mummidalen.

5. Tiger, slik som Jasmine har. Vert alltid misunneleg på henne for det kvar gong eg ser Aladdin.

Day XXII

22. Favorittprodukta dine (hår, sminke, hygiene osv).

Sidan eg er sein med denne, nøyar eg meg med å seie at Body Shop er min ven og eg saknar framleis Sunsilk-hårkremen som gjekk ut av produksjon i 2009.

Day XXI

21. Ei bok som har tydd mykje for deg.

Slik eg hugsar det var det Elin Brit og kunst- og handverklærar Tone som tipsa meg om denne boka. Dei må ha fortalt meg mykje fint om ho som eg ikkje kjem på, eg veit berre at eg kjøpte ho og byrja lese med ein gong.

Rundt fire om natta ein skulekveld (nesten morgon) hadde eg lese den siste sida, og det er fyrste gong i mitt liv - både då og ever since - at eg har tatt til å gråte fordi det var så fint og herleg og vakkert at eg ville ikkje det skulle vere over.

Carlos Ruiz Zafón har ein måte å skrive på som drar deg inn, som får deg til å halde pusten, le høgt og felle tårer som landar på sidene i bøkene hans og lagar små, salte flekkar. Han skriv på spansk og hadde eg kunne spansk ville eg meir enn gjerne ha lese bøkene hans på originalspråket, men hans magiske forteljarevne er så god at omsetjing kan ikkje øydeleggje ho.

Då eg las La Sombra del Viento for fyrste gong var det på norsk; Vindens skygge. Eg har sidan lese ho to gonger på engelsk og ein gong til på norsk, som seier ein del fordi eg les omtrent aldri bøker om igjen (eg har alltid så mange andre eg vil lese). Uansett kva språk ho er på er dette yndlingsboka mi og eg elskar at Carlos nektar å gjere ho om til ein film, eg elskar at Daniel, Tomas, Fermin, Beatriz, Clara og alle dei andre karakterane vil for evig sjå ut slik som dei gjer i hovudet mitt. Ein dag håpar eg å kunne dra til Barcelona og gå i dei same gatene som desse menneska eg har delt så mange timar med, og kanskje - om eg er heldig - finn eg min eigen Cemetery of Forgotten Books.

Day XX

20. 5 fine ting med våren, sommaren, hausten og vinteren.

Våren

1. 17. mai, fordi alle verkar så glade og syng i lag

2. Alle dei gode luktene

3. Doggvåte morgonar

4. Naturen vaknar til live

5. Semesteret er nesten slutt, og ein er eitt steg nærmare det livet ein vil ha

Sommaren

1. Besøke vakre stader

2. Lyse kveldar

3. Piknikar i fine parkar

4. Plukke blåbær i skogen

5. Solfylte dagar

Hausten

1. Blada som endrar farge

2. Filmkveldar

3. Guy Fawkes Day

4. Mange, mange koppar (peparmynte)te

5. Regn og vind som tar pusten frå ein

Vinteren

1. Fine, varme kåper

2. Frost

3. Nyttårsafta og fyrverkeri

4. Snø

5. Varm drikke

Day XIX

19. Ei oppskrift på noko godt.

Vel, som kjent er eg veldig glad i å bake og lage mat, samtidig som eg har ein haug med allergiar og intoleransar, så eg tenkte eg skulle leggje ut oppskrifta på ein veldig enkel og Birtevenleg omelett, med utgangspunkt i ei oppskrift eg fann på Veganmisjonen sin blogg.

Polentaomelett:

1 medium potet, skrelt, kokt og kutta i store bitar

1 halv purre, hakka

5 dl. vatn

1 ts. salt

1,5 dl. finkorna polenta (eg har brukt polenta som er litt grovare, og det fungerer like greitt)

1 stor ts. vegansmør eller olje

3-4 soltørka tomater, skore i fire-seks bitar kvar

"Stek purren i olje i en liten stekepanne (jeg har brukt en panne på ca. 20 cm i diameter) til den er myk og begynner å bli bittelitt brun. Ha det i en bolle og sett til side.

Ha vann og salt i stekepanna og visp inn polenta og smør. La det koke på svak varme i 5 min. under stadig omrøring.

Vend inn purre og potetbiter (edit: og bitane med soltørka tomat) og sett panna til side. (Den stivner til passe konsistens i løpet av ca 45 min)."

Day XVIII

18. Noko som rører deg.

Eg har veldig mykje som rører meg og eg er generelt eit kjenslemenneske (har til og med fått det som ei form for diagnose), men i dag tenkte eg å fokusere på noko som alltid varmar hjartet: Eldre (ekte)par som viser at dei er glad i kvarandre. Fordi i ei tid når rundt 50 % vel å få skilsmisse, synest eg det er noko uendeleg vakkert med gamle menneske som framleis held hender, klemmer, kyssar eller stryk ei kjærleg hand over kinnet på den andre sjølv om dei kanskje har vore saman i seksti år. Det er så fint å vite at kjærleik kan vare, og at ein veit å setje pris på livspartnaren sin, at ein ikkje tar den andre for gitt når ein har vore i lag så lenge.

Då eg var i London i desember og vandra rundt i Hyde Park som var dekorert til Winter Wonderland-festivalen, såg eg eit par i ei av bodene som stod tett ved sida av kvarandre. Mannen la hovudet på kona si skulder og ho la hovudet sitt inntil hans, og slik stod dei medan stressa foreldre skunda seg forbi fordi ungane allereie hadde sprunge i forvegen og karusellane snurra rundt med hylande passasjerar, og det gjorde dei ingenting fordi dei hadde si eiga lita verd der trass i førjulsmaset og pengemaskinane.

Day XVII

17. Oversikt over kva du har i veska.

Her er veska eg har brukt i det siste:

Og her er tinga eg har hatt oppi:

Hanskane plar eg la liggje i ytterlomma på veska, så utanom dei er det:
- Audrey Hepburn-korthaldar

- Bergen Filmfest-program

- Cliniquepudder

- Gåvekort x 3: Ikea, Platekompaniet og X-hibition

- Lypsyl

- Mobilen min som har vore flink og trufast sidan 16. november 2008

- Moleskinenotatbok eg fekk av Vixxen i 2008

- Oscar (marihøna)

- Pensumlister

- Skysshefte

- Skysskort

- Snytepapir

- Studentkort

- To pennar - likar best den med burgunderfarge, det er yndlingspennen min

- Tyggis x 3 (Mentostyggisen kjøpte eg i dag, han såg så fancy ut at eg måtte prøve)

- Tøyportemoné til kontanter

- Utskrift frå StudentWeb om at eg tar Teatervitskap, fordi det var noko tull med listene DNS hadde og det står feil på semesterkortet mitt

- Veske til Nemo, altså digitalkameraet mitt (som òg plar liggje i veska, men eg brukte det for å ta desse bileta)

Og så plar det ofte liggje nokre kvitteringar i veska berre fordi eg ikkje har kome på å fjerne dei.

Day XVI

16. 5 ting du ynskjer deg til jul.

1. Ferietur til Isle of Wight eller ein annan valfri destinasjon

2.

Fuglebur (gammaldags)

3.

Kjærast (gjerne før jul)

4.

Makrolinse til Dory

5.

Skrivemaskin som fungerer

Day XV

15. Ein rar/fin draum du har hatt.

Sjå for deg det store sjakkbrettet frå den fyrste Harry Potter-filmen, berre utan alle brikkene og underlaget liknar meir på the Grid frå TRON: Legacy. Sjakkrutene er svarte og skinnande og skilt frå kvarandre med lysande liner, på sidene der brikkene ville ha stått er det store marmorsøyler i bakgrunnen medan på langsidene er det fullstendig tomt, ein svart avgrunn. På brettet/scenen står David Suchet og Zoë Wanamaker og seier linjer frå All My Sons, men det vert etter kvart gjort klart at eg er den einaste i publikum og David går av brettet/scenen for å hente noko(n), medan Zoë halvvegs prøver å halde fram med å spele stykket. Til slutt gir ho til ei viss grad opp og byrjar ha ein samtale med meg i staden for, sjølv om ho til tider roper ut linjer frå manuset. David returnerer i lag med M før han forsvinn i bakgrunnen, og M kjem heilt fram til brettet/scenekanten der eg sit.

Eg er ikkje lenger i ein stol nedforbi, eg er jamstilt med brettet, og når M snakkar kjem han stadig nærmare meg. Zoë forsøker å halde samtalen med meg i live, men må kjempe meir og meir for å verte høyrt etter som M tar over. På eitt punkt er han så nær meg at han rører borti knea mine og ser meg rett inn i auga. Han har fyrst prata frå eit manus, men så glir han over i å snakke om meg og forholdet vårt. I det han skal til å seie kva han verkeleg føler og meiner om meg, kjenner eg at eg vert røska ut av søvnen og back to reality, men i ei kort stund er eg i det stadiet mellom draum og røynd og håpar inderleg, med heile mitt hjarte, at det verkeleg skjedde.

Day XIV

14. 5 ting som er bra med livet ditt akkurat no.

1. Endringa eg går gjennom, vert spanande å sjå kva resultatet vert

2. Filmprosjektet som gjer at eg føler meg levande igjen

3. Fine vener som eg elskar

4. Interessant og kjekt studium med førelesingar som får meg til å smile

5. Reorganisering av det ytre i livet som (kanskje) fører til reorganisering av det indre

Day XIII

13. 10 ting du verkeleg set pris på.

1. Familie og vener

2. Frost og snø; når bakken verkar nesten tørr, men du ser det glinsar når sollyset vert reflektert i alle iskrystallane, eller når snøen er kram og du høyrer den herlege knirkinga

3. Kjærleik

4. Kreativitet og fantasi

5. Litteratur, m

usikk

og språk

6.

Lærarar

7. Natur

8. Såpebobler

9. Teater (og anna kunst/underhaldning)

10. Venleik mellom menneske og dyr, uavhengig om ein kjenner kvarandre eller ei

Day XII

12. Ei spanande/morosam historie.

Sidan eg skulle ha skrive dette innlegget på fredag, tenkte eg å skrive om noko som skjedde på fredag: Etter å ha vore på førelesing, tilfeldigvis møtt på eine tanta mi som eigentleg bur på Fitjar, og filma Angela og Brian som var kosete kjærastar (til eit filmprosjekt eg held på med), sat eg i ein kinosal klar til å sjå filmatiseringa av Norwegian Wood.

*Cut!*

- Nei, eg har ikkje lese boka. Nei, eg har enno ikkje lese noko av mr. Murakami, though eg har Kafka on the Shore liggjande heime på Apeland. Og nei, eg har ikkje noko superstor interesse/kjærleik for Asia eller Japan, men eg synest Lost In Translation og Memoirs of a Geisha er inderleg fine.

*Action!*

Eg må innrømme at sjølv om eg hadde sett traileren for filmen og syntest han såg veldig rørande og vakker ut, vart eg sannsynlegvis mest overbevist om å gå på spesialvisinga fordi Frode Grytten skulle ha eit kort føredrag før filmen starta, samt at regissøren skulle vere der. Det er nok trygt å seie at Frode Grytten er min favoritt av norske forfattarar (og det viser seg at han har ein svært fin stemme, bokstaveleg talt), eg har symja i orda hans, svevd mellom linjene og inhalert alle hjarteslaga blant dei einsame og elskande, og det var ei ære å høyre han prate om Murakami, å lytte til han medan han avslutta føredraget med eit dikt han hadde skrive om/til Murakami, og eg ville flyte opp og verte med bølgjene av ord som svirvla rundt i kinosalen på Magnus Barfot, men særleg utan fottøy er det essensielt med bakkekontakt og plutseleg byrja filmen.

*Cut!*

- Eg vil eigentleg ikkje fortelje noko særleg om filmen, har de lese boka veit de basically kva som skjer, og har de ikkje lese boka, men har planar om det eller har lyst til å sjå filmen, vil eg ikkje øydeleggje noko. Eg vil berre seie at han var fabelaktig.

*Action!*

Dette vart kanskje ikkje så mykje av ei historie, ikkje av typen bloggutfordringspunktet gjerne kunne likt å høyre om, men eg tenkte berre eg skulle informere om at eg har vore i same rom som ein forfattar eg beundrar og beskjedent elskar, og ein fantastisk vietnamesisk regissør som snakka engelsk med eit hint av fransk aksent og var absolutely adorable. Og heilt til slutt vil eg gjenta noko som Anh Hung Tran snakka om under spørjerunden me hadde etter filmen var ferdig, sjølv om eg ikkje hugsar det ordrett, fordi det var så nydeleg:

Alle menneske har ein musikk inni seg, og når dei går gjennom livet prøver dei å gjere ting som resonnerer med den musikken, dei prøver å skape, på utsida, det dei høyrer på innsida. Alt handlar om å skape den musikken, og når dei klarer det, er dei fri.

*The End*

Day XI

11. Eit bilete av utsikta frå valfritt vindauge i huset ditt/leilegheita di.

Eg har berre eitt vindauge i leilegheita mi, så valet var ganske lett. Som kompensasjon legg eg ut to bilete:

50 times over

Hadde eg stått som del av ei oppstilling med 49 andre kvinner, hadde eg vore lett å kjenne igjen. Sjølv om du spurte den gongen i august om det verkeleg var meg, der eg sat på ein stein ved kaien og måtte høyre med besteveninna mi om eg såg syner.

Eg er lett å kjenne igjen, eg har krøllete hår og er som regel å finne i ein kjole med ei delvis usikker sinnsstemning og sjølvmedvitne fakter.

Hadde eg stått som del av ei oppstilling med 49 andre kvinner, hadde du gjerne gått rett forbi meg. Eg er ikkje den vakraste, ei heller den slankaste eller den som oppsøker oppmerksemd, men eg kan elske deg høgare enn himmelen, og hadde du visst det hadde du kanskje stoppa likevel. Men når du trass i alt går forbi, vil det seie at du ikkje er den rette. Fordi den rette vil spasere fram og tilbake langs oppstillinga av desse 50 kvinnene, og han vil ikkje bry seg om den vakraste eller den slankaste, eller den som søker oppmerksemd, fordi han vil sjå meg, stanse framfor meg, og vite at eg er den einaste han ynskjer å dele livet med.

Og difor er det greitt at du går forbi, at du gjekk forbi alle dei gongene sjølv når eg kasta meg i armane dine og sjølv då eg svarte at ja, det er verkeleg meg. Og nettopp difor er det eg som går vidare, denne eine gongen når det har noko å seie, der du står i ei oppstilling med 49 andre menn som er heilt lik deg. Eg går forbi deg 50 gonger utan å nøle, fordi der ute ein stad, kanskje i eit anna land, kanskje rett nedi gata, er det ein som vil ta meg med når han drar.

Day X

10. Ein situasjon du kunne tenkje deg å vere i om 5 år.

Dette punktet skremmer meg litt, fordi for fyrste gong i mitt liv (basically), så veit eg ikkje. Eg har ikkje peiling. Hadde du spurt meg for eitt eller to år sidan, hadde eg sagt at om fem år kom eg forhåpentlegvis til å jobbe på Vardafjell, og kanskje det framleis kjem til å skje ein dag, who knows. Hadde du spurt meg endå nokre år tilbake, hadde eg sagt at de kunne ha funne meg inni ei grotte eller langt borte i fjerne fjell og byar med namn eg aldri hadde høyrt om før, fordi eg skulle verte arkeolog.

Eg veit ikkje lenger kva situasjon eg kjem til å vere i uti framtida der ein stad, men kanskje det er i orden. Kanskje det er okay å ikkje ha alt klart, å måtte våge litt ekstra, kjempe litt for draumane og ynskja ein har, som ein ikkje alltid tør å vedgå seg.

Eg kan tenkje meg å ha ein jobb eg likar, ein som elskar meg og ein bustad eg føler meg heime i. Eg kan tenkje meg å framleis ha kontakt med venene mine som er meg så uendeleg kjære, og som eg håpar vil vere med meg inn i framtida. Eg kan tenkje meg å vere nøgd; treng ikkje vere superduperlukkeleg eller on top of the world, men nøgd. Ei slik sinnsstemning som gjer at ein smiler av dei små, daglegdagse tinga, som å kunne kjøpe seg ein blå oppvaskbørste og høyre fuglesong om ettermiddagen på ein regnfull dag i februar.

Day IX

9. 10 morosame/fine ting i huset/leilegheiten din.

1. Dory, mitt trufaste spegelreflekskamera, og Neda, polaroidkameraet mitt, som eg elskar høgt og inderleg (og sjølvsagt Wall-E òg):

2. Eigentleg alt på hylla her, spesielt fugleburet (Francesca) og teikninga av Poirot som Renate gav meg til bursdagen min då eg vart 17:

3. Fine helsingar frå fine menneske:

4. Klokkesmykket som eg kjøpte i Camden i sommar:

5. Kokebøkene mine:

6. Koppane mine:

7. Notat-/oppskriftsboka eg fekk av Aleksander:

8. Oscar, som er så nusseleg og søt:

9. Pantoufle, den einaste av dei to skrivemaskinane mine som faktisk kan skrive, dog berre éin bokstav per linje:

10. Timeglaset eg kjøpte i Krakow då eg gjekk i 10. klasse: