Å halde fram med å danse

Sjå meg for den eg er.
Elsk meg no
og til

neste morgon,
neste motstand,
neste utfordring og
neste augeblikk av rein glede.

Me er tvinna saman,
greiner av same tre.

La meg gi deg skugge,
gi deg varme,
gi deg lange samtalar og fred når du treng det.

La meg gi deg frukost på senga,
lange søndagar
og rom til å vakse.

La meg gi deg meg
og du deg.

La oss halde fram med å danse.

Akkurat her

Her sat eg og las på fredag, etter eg var ferdig på jobb og før bussen kom for å ta meg til kjærasten min. Eg sat med sola gjennom vindauga i busskuret som er meir som eit drivhus og tenkte at dette landskapet har eg sett utvikle seg heile livet mitt, og på ein måte ser eg aldri på det same, alt er alltid i endring.

Eg kjenner denne staden så godt som mogleg, men eg veit ikkje alt han har vore gjennom eller kor mykje trea har vakse sidan eg var tolv år og sykla her for å kjøpe Krone-is med Non Stop og bade i vatnet nede med den litle brygga på veg heim igjen. Men eg kjenner det nok til å kunne hjelpe dei som kjem innom butikken og kan fortelje dei kvar toaletta er og kvar dei kan kjøpe middag, sjølv om det eg eigentleg vil seie er kor fine skjørt dei har på seg og at du - ja, du - minner meg om Helen Mirren som eg synest er fantastisk.

Eg er din og du er min

Hjartet mitt slår på utsida av ribbeina mine. Du lukkar hendene dine rundt det og held det på plass. Passar på at det er trygt.

Eg pustar lettare når me går ved sida av kvarandre og lever i kvart sekund på nanoferie på Stord med tapasmiddag og hamnevandring.

Me har vårt eige språk og dansar til våre eigne tonar, og det einaste som tyder noko er at eg er din og du er min.

Eg forsvinn

Eg har nokre linjer på eit ark som seier meg kven eg er. Eg har ei lommebok full av kvitteringar og bilete som fortel meg kvar eg plar handle og kven eg bør smile til. Nokre gonger smiler eg til alle, berre for å vere sikker, og om dei ikkje er vener av meg så kjenner dei i alle fall igjen det menneskelege i meg og smiler tilbake.

Dei gongene liker eg å sitje på ein benk mellom apoteket og banken og sjå livet spele seg ut. Kanskje gjettar eg om nokon er i slekt eller kva dei skal kjøpe til middag. Om eg føler meg inspirert, skriv eg historier om dei i notatheftet mitt, men når eg har vanskelege dagar hender det at eg les historiene og tar dei for sanning, og då kan eg plutseleg ende opp framfor kyrkja i berre underkjolen fordi eg trur eg skal i bryllaup.

Eg veit alt dette, ein gong i blant, før eg forsvinn igjen. Då les eg bøker, baker og besøker dei andre eg bur med her. Gir dei gode ord og lange klemmar.

Neste gong eg forsvinn skal eg velje det sjølv.

Birte og bømlingen hennar i Bremen: 2013

Både kjærasten og eg har fått jobb denne sommaren, noko som er bra for økonomien, men som tyder at me ikkje får sett kvarandre så ofte. I alle fall ikkje samanlikna med i fjor. Difor tok me ein retur til Bremen frå torsdag til søndag sist veke, etter eg hadde vore på opplæring og før begge skulle byrje å jobbe for fullt. Som sist vart det ikkje så mange bilete, eg ville vere i augeblikka med han, men nokre glimt frå turen har eg og her får de eit knippe av dei.

Fredag kveld føreslo bømlingen min at laurdagen kunne gå til å besøke ein annan by, slik som me gjorde i fjor då me drog til Oldenburg. I år valde me Bremerhaven, ein hamneby som driv med mykje bileksport der me var überturistar og hoppa på ein elvesightseeing, og kvar gong me skulle ete var me så svoltne at det vart ikkje bilete av maten.

Trygt tilbake i Bremen testa me ut Tom & Karo, ein av fleire veganrestaurantar/-kafear i byen. Bømlingen min er stort sett altetande og eg synest det er veldig koseleg når han et veganmat med meg. Maten på Tom & Karo var veldig god, men fordi me ikkje toler kveite noko særleg så vart me dårlege begge to. Livet som allergikar, mine damer og herrar.

Søndag morgon hadde me ein lang og roleg frukost, og etter å ha drukke over halvparten av latten min fann eg eit hjarte i skummet.

Og plutseleg var me heime i Noreg og måtte bruke ytterjakke igjen.

Neste gong trur eg turen kjem til å gå til Storbritannia. Me er glad i staden begge to og eg saknar å høyre engelsk rundt meg.