(Om/til morfar)

Eg er

Eg er i lufta du pustar,

graset du går på med bare føter.

Eg held rundt deg,

snakkar med deg,

gir deg råd.

Eg er i lyset,

skuggen,

eg er i vinden

og bølgjene som slår mot land.

Eg er i veden som brenn og varmar deg.

Eg er i orda

og tankane,

minna,

hjarteslaga.

Eg er i haustmorgonen,

solnedgangen.

Eg er i kvart steg og kvar bursdagsfeiring.

Eg er i deg.

Med deg.

Rundt deg.

Du kan ikkje sjå meg,

men eg er her,

i kvar pulserande åre,

kvar solstråle.

Eg er.